Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής 22 Οκτωβρίου 2017 : η θεραπεία των δαιμονιζομένων των Γαδαρηνών

Χριστιανοί χωρίς κρατούμενα 

Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 22 Ὀκτωβρίου 2017, στ΄ Λουκᾶ (Λουκ. η΄ 26-39)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθόντι τῷ ᾿Ιησοῦ εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν, ὑπήν­τησεν αὐτῷ ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως, ὃς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν, καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ᾿ ἐν τοῖς μνήμασιν. ἰδὼν δὲ τὸν ᾿Ιησοῦν καὶ ἀνακράξας προσέπεσεν αὐτῷ καὶ φωνῇ μεγάλῃ εἶπε· τί ἐμοὶ καὶ σοί, ᾿Ιησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς. παρήγγειλε γὰρ τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ ἐξελθεῖν ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου. πολλοῖς γὰρ χρόνοις συνηρπάκει αὐτόν, καὶ ἐδεσμεῖτο ἁλύσεσι καὶ πέδαις φυλασσόμενος, καὶ διαρρήσσων τὰ δεσμὰ ἠλαύνετο ὑπὸ τοῦ δαίμονος εἰς τὰς ἐρή­μους. ἐπηρώτησε δὲ αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· τί σοί ἐστιν ὄνομα;

ὁ δὲ εἶπε· λεγεών· ὅτι δαιμόνια πολλὰ εἰσῆλθεν εἰς αὐτόν· καὶ παρεκάλει αὐτὸν ἵνα μὴ ἐπιτάξῃ αὐτοῖς εἰς τὴν ἄβυσσον ἀπελθεῖν. ἦν δὲ ἐκεῖ ἀγέλη χοίρων ἱκανῶν βοσκομένων ἐν τῷ ὄρει· καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα ἐπιτρέψῃ αὐτοῖς εἰς ἐκείνους εἰσελθεῖν· καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς. ἐξελθόντα δὲ τὰ δαιμόνια ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου εἰσῆλθον εἰς τοὺς χοίρους, καὶ ὥρμησεν ἡ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν λίμνην καὶ ἀπεπνίγη. ἰδόντες δὲ οἱ βόσκοντες τὸ γεγενημένον ἔφυγον, καὶ ἀπήγγειλαν εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τοὺς ἀγρούς. ἐξῆλθον δὲ ἰδεῖν τὸ γεγονός, καὶ ἦλθον πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν καὶ εὗρον καθήμενον τὸν ἄνθρωπον, ἀφ᾿ οὗ τὰ δαιμόνια ἐξεληλύθει, ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα παρὰ τοὺς πό­δας τοῦ ᾿Ιησοῦ, καὶ ἐφοβήθησαν. ἀπήγγειλαν δὲ αὐτοῖς οἱ ἰδόντες πῶς ἐσώθη ὁ δαιμονισθείς. καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν ἅπαν τὸ πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ᾿ αὐτῶν, ὅτι φόβῳ μεγάλῳ συνείχοντο. αὐτὸς δὲ ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον ὑπέστρεψεν. ἐδέετο δὲ αὐτοῦ ὁ ἀνήρ, ἀφ᾿ οὗ ἐξεληλύθει τὰ δαιμόνια, εἶναι σὺν αὐτῷ· ἀπέλυσε δὲ αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός. καὶ ἀπῆλθε καθ᾿ ὅλην τὴν πόλιν κηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς.

«Ἠρώτησαν αὐτὸν ἅπαν τὸ πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ᾿ αὐτῶν»

Ἡ χώρα τῶν Γαδαρηνῶν ἦταν τὴν ἡμέρα ἐκείνη ἀνάστατη. Τὴν ἐπισκέφθηκε ὁ Θεάνθρωπος φανερώνοντας τὴ θεϊκή Του δύναμη: Ἐλευθέρωσε ἕνα δαιμονισμένο ἀπὸ τὰ δαιμόνια ποὺ τὸν εἶχαν κυριεύσει, καὶ συγχρόνως ἔδωσε στὰ πνεύματα αὐτὰ τὴν ἄδεια νὰ εἰσέλθουν σ᾿ ἕνα μεγάλο κοπάδι χοίρων ποὺ ἔβοσκε ἐκεῖ κοντά. Οἱ χοῖροι ὑπὸ τὴ δαιμονικὴ ἐπήρεια ὅρμησαν στὸν γκρεμὸ καὶ πνίγηκαν στὴ λίμνη. Ὁ Κύριος ἐπέτρεψε αὐτὴ τὴν καταστροφή, διότι ὁ Μωσαϊκὸς Νόμος ἀπαγόρευε στοὺς Ἰσραηλίτες νὰ τρῶνε χοιρινὸ κρέας – καὶ ἑπομένως ἡ ἐκτροφὴ χοίρων ἦταν παράνομη. Εἶναι ἀξιοπρόσεκτη ἡ ἀντίδραση τῶν κατοίκων τῆς περιοχῆς ἀπέναντι στὰ ὅσα συνέβησαν: Παρακάλεσαν ὅλοι τους μὲ μιὰ γνώμη τὸν Κύριο νὰ φύγει ἀπὸ τὴ χώρα τους. Αἴτημα παρανοϊκό. Ἂς δοῦμε ὅμως τί σημαίνει αὐτὸ τὸ αἴτημα καὶ πῶς ἀφορᾶ στὸν καθένα μας.

1. Αἴτημα ποὺ δείχνει ἀμετανοησία

Γιατί οἱ κάτοικοι τῶν Γαδαρηνῶν παρακάλεσαν τὸν Κύριο νὰ φύγει ἔξω ἀπὸ τὰ σύνορά τους; Ἐπειδὴ φοβήθηκαν – τὸ ἀναφέρει σαφῶς τὸ ἱερὸ κείμενο: «ὅτι φόβῳ μεγάλῳ συνείχοντο»· κυριεύθηκαν ἀπὸ μεγάλο φόβο. Ἀλλὰ δὲν τρόμαξαν ἁπλῶς ἀπὸ ἕνα παράδοξο θαυμαστὸ γεγονός, ἀπὸ τὸ ὅτι ἐξοντώθηκε ὁλοσχερῶς ἕνα μεγάλο κοπάδι χοίρων σὲ ἐλάχιστο χρόνο, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Θεοῦ στὴ χώρα τους.

Εἶδαν τὸν περιβόητο ἐκεῖνο δαιμονισμένο, ποὺ ἦταν ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος τῆς περιοχῆς, νὰ κάθεται «ἱματισμένος καὶ σωφρονῶν» στὰ πόδια τοῦ Κυρίου. Ἄκουσαν ἀπὸ τοὺς αὐτόπτες μάρτυρες «πῶς ἐσώθη ὁ δαιμονισθείς». Κατάλαβαν δηλαδὴ ὅτι ὁ παράδοξος αὐτὸς ἐπισκέπτης, ὁ Κύριος, ἦταν ἀπεσταλμένος ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ διαχειριζόταν θεϊκὴ δύναμη. Κατάλαβαν ὅτι ἡ ἐξόντωση τοῦ κοπαδιοῦ τους ἦταν δίκαιη τιμωρία τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ θεληματικὴ παρανομία τους.

Ἀναγνώρισαν τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ δὲν τὴν ἀποδέχθηκαν. Ἦλθε ὁ Θεάνθρωπος στὸν τόπο τους νὰ τοὺς καλέσει σὲ μετάνοια καὶ σωτηρία, ἀλλὰ ἐκεῖνοι προτίμησαν τοὺς χοίρους τους, τὸ δικό τους θέλημα, ὄχι τὸ θέλημα καὶ τὸ Νόμο τοῦ Θεοῦ. Κυριεύθηκαν ὄχι ἀπὸ τὸν εὐλαβὴ φόβο τοῦ Θεοῦ, ποὺ ὁδηγεῖ σὲ μετάνοια καὶ ἀλλαγὴ ζωῆς· κυριεύθηκαν ἀπὸ τὸν φόβο τοῦ ἀμετανόητου ἐνόχου ποὺ δὲν θέλει νὰ ἀπαρνηθεῖ τὴν ἁμαρτία του. Τὸ αἴτημά τους λοιπὸν πρὸς τὸν Κύριο δείχνει τὴν πεισματικὴ ἀμετανοησία τους.

2. Ὁλοκληρωτικὰ παραδομένοι στὸν Κύριο

Τὸ τραγικὸ παράδειγμα τῶν κατοίκων τῶν Γαδαρηνῶν δὲν ἀφορᾶ μόνο σὲ ὅσους συνειδητὰ ζοῦν μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό, ἀφορᾶ καὶ σ᾿ ἐμᾶς τοὺς πιστούς. Μὲ ποιὰ ἔννοια;

Εἶναι ἐνδεχόμενο κάποιος πιστός, ἂν καὶ ἀγωνίζεται νὰ ζεῖ σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιταγὲς τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ἴσως ἔχει καὶ κάποιες ἐπιδόσεις στὴν πνευματικὴ ζωή, ὅμως συνειδητὰ νὰ μὴ συμμορφώνεται τελείως μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ· νὰ ὑπάρχουν μέσα του κάποιες περιοχές, ἢ ἔστω μία, σὰν τὴ χώρα τῶν Γαδαρηνῶν, ὅπου θέλει νὰ βόσκει ἀνενόχλητος τοὺς χοίρους του, νὰ κάνει τὸ δικό του θέλημα.

Πιὸ συγκεκριμένα, εἶναι πρόθυμος νὰ κάνει νηστεῖες, προσευχές, ἐλεημοσύνες, νὰ διακονεῖ στὰ ἔργα τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ δὲν θέλει π.χ. νὰ συγχωρήσει τὸν ἀδελφό του ποὺ τὸν ἀδίκησε στὴ δια­νομὴ τῆς πατρικῆς κληρονομιᾶς, δὲν ἀποφασίζει νὰ φροντίσει τὸ ἀδύνατο σημεῖο του καὶ νὰ πολεμήσει ἀποφασιστικὰ τὸ πάθος ποὺ κυρίως τὸν πολεμᾶ, τὸν θυμό, τὴν κατάκριση, τὴ λαιμαργία ἢ ὁτιδήποτε ἄλλο. Καὶ ὅταν ὁ Θεὸς τὸν ἐλέγχει καὶ τοῦ ὑποδεικνύει τὴν ἁμαρτία του, εἴτε διὰ τοῦ Πνευματικοῦ εἴτε διὰ θλίψεων ἢ δι᾿ ἄλλου τρόπου, ἀντιδρᾶ, ταράζεται, ἀρνεῖται.

Ἀλίμονο στὸν πιστὸ ποὺ γνώρισε τὴν ἀλήθεια καὶ δὲν παραδόθηκε στὸ Χριστὸ μὲ ὅλη του τὴν καρδιά, χωρὶς κρατούμενα! Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἔχει μέρος στὴ Βασιλεία Του;

***

Τελικὰ οἱ κάτοικοι τῶν Γαδαρηνῶν καὶ ὄχι ὁ δαιμονισμένος ἔπασχαν ἀπὸ τὴν πιὸ ἐπικίνδυνη δαιμονικὴ ἐπήρεια, διότι αὐτοὶ ἁμάρταναν μὲ τὴ θέλησή τους, ἐνῶ ὁ δαιμονισμένος ἦταν ἁπλῶς θύμα τῶν δαιμόνων. Ἂς φοβηθοῦμε λοιπὸν τὸν ἑαυτό μας, μήπως ἔχουμε κρατούμενα ἀπέναντι στὸν Κύριό μας. Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἂς θαυμάσουμε τὴν ἀκατανίκητη δύναμη τοῦ Κυρίου ἀπέναντι στοὺς δαίμονες καὶ κυρίως τὴν ἄφατη ἀγάπη καὶ ἀνεξικακία Του, ὁ Ὁποῖος σεβάστηκε μὲν τὸ αἴτημα τῶν κατοίκων ἐκείνης τῆς περιοχῆς, ἀλλὰ καὶ δὲν παραιτήθηκε ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία Του νὰ τοὺς σώσει: Ἄφησε στὰ μέρη τους κήρυκα τῶν θαυμασίων Του τὸν πρώην δαιμονισμένο.

Ὁ πολυεύσπλαχνος Κύριός μας εἶναι ἕτοιμος, ἂν τὸ θέλουμε καὶ τὸ προσπαθοῦμε, νὰ ἐκμηδενίσει καὶ στὴ δική μας ζωὴ τὰ ἐμπόδια ποὺ μᾶς χωρίζουν ἀπὸ Ἐκεῖνον, ὥστε νὰ ἐνωθοῦμε μαζί Του καὶ νὰ Τὸν δοξάζουμε στοὺς αἰῶνες.

Τὸ Εὐαγγέλιο στὴ ζωή μας

Ἀποστολικὸ Ἀνἀγνωσμα Κυριακῆς 22 Ὀκτωβρίου 2017, Κ΄ ἐπιστολῶν (Γαλ. α΄ 11-19)

Ἀδελφοί, γνωρίζω ὑμῖν τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ᾿ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον· οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι᾿ ἀποκαλύψεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. ᾿Ηκούσατε γὰρ τὴν ἐμὴν ἀναστροφήν ποτε ἐν τῷ ᾿Ιουδαϊσμῷ, ὅτι καθ᾿ ὑπερβολὴν ­ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπόρθουν αὐτήν, καὶ προέκοπτον ἐν τῷ ᾿Ιουδαϊσμῷ ὑπὲρ πολλοὺς συνηλικιώτας ἐν τῷ γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτὴς ὑπάρχων τῶν πατρικῶν μου παραδόσεων. Ὅτε δὲ εὐδόκησεν ὁ Θεὸς ὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρός μου καὶ καλέσας διὰ τῆς χάριτος αὐτοῦ ἀποκαλύψαι τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐν ἐμοί, ἵνα εὐαγγελίζωμαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, εὐθέως οὐ προσανεθέμην σαρκὶ καὶ αἵματι, οὐδὲ ἀνῆλθον εἰς ῾Ιεροσόλυμα πρὸς τοὺς πρὸ ἐμοῦ ἀποστόλους, ἀλλὰ ἀπῆλθον εἰς ᾿Αραβίαν, καὶ πάλιν ὑπέστρεψα εἰς Δαμασκόν. ῎Επειτα μετὰ ἔτη τρία ἀνῆλθον εἰς ῾Ιεροσόλυμα ἱστορῆσαι Πέτρον, καὶ ἐπέμεινα πρὸς αὐτὸν ἡμέρας δεκαπέντε· ἕτερον δὲ τῶν ἀποστόλων οὐκ εἶδον εἰ μὴ ᾿Ιάκωβον τὸν ἀδελφὸν τοῦ Κυρίου.

«Tὸ εὐαγγέλιον… οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον»

Στὸ σημερινὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ὁ ἀπόστολος Παῦλος ­ἀπευθύνεται στοὺς Χριστιανοὺς μιᾶς εὐρύτερης περιοχῆς τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τῆς Γαλατίας, καὶ τοὺς λέγει: Τὸ Εὐαγγέλιο ποὺ σᾶς κήρυξα «οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον», δὲν ἀποτελεῖ ἀνθρώπινη ἐπινόηση. Διότι ὅπως οἱ ὑπόλοιποι Ἀπόστολοι ἔτσι κι ἐγὼ δὲν τὸ παρέλαβα οὔτε τὸ διδάχθηκα ἀπὸ κάποιον ἄνθρωπο ἀλλὰ τὸ παρέλαβα μὲ ἀποκάλυψη ἀπευθείας ἀπὸ τὸν Θεό.

Δὲν εἶναι ἀνθρώπινο δημιούργημα τὸ Εὐαγγέλιο. Εἶναι θεόπνευστο, καὶ γι’ αὐ­τὸ ἐπιτελεῖ θαύματα συγκλονιστικά.

1. Εἶναι θεόπνευστο

Αὐτὸ ποὺ συντελεῖ ὥστε τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο νὰ ξεχωρίζει ἀπὸ ὁποιοδήποτε ἄλλο βιβλίο εἶναι ἡ θεοπνευστία του. Τὸ εἶπε ὁ Ἀπόστολος: «Οὐκ ἔστι κατὰ ἄν­θρωπον»! Τὸ ἔγραψαν βέβαια ἄνθρωποι, ἀλλὰ τὸ ἔγραψαν μὲ θεία ἔμπνευση, μὲ τὸν ἄμεσο φωτισμὸ καὶ τὴν καθοδήγηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτὸ ἀκριβῶς τονίζει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο, ὅπου γράφει ὅτι «πᾶσα γραφὴ θεόπνευστος» (Β΄ Τιμ. γ΄ 16), δηλαδὴ ὅλη ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶναι θεόπνευστη.

Ἡ θεοπνευστία τοῦ Εὐαγγελίου γίνεται ὁλοφάνερη μέσα ἀπὸ πλῆθος ἀποδείξεων.

Μία ἀπὸ αὐτὲς εἶναι ἡ συγγραφή του. Διαφορετικοὶ ἄνθρωποι, ἀγράμματοι μερικοί, σὲ διαφορετικὸ τόπο καὶ χρόνο, ἔγραψαν τὰ βιβλία ποὺ περιέχονται στὴν Καινὴ Διαθήκη, κι ὅμως ὅλα παρουσιάζουν θαυμαστὴ ἑνότητα καὶ καταπλήσσουν μὲ τὸ ὕψος τῆς θεολογίας τους.

Ἔπειτα ἀξιοθαύμαστο εἶναι τὸ περιεχόμενο τοῦ Εὐαγγελίου. Ἡ διδασκαλία του γιὰ τὴν ἀγάπη πρὸς τοὺς ἐχθρούς, τὴν ταπείνωση, τὴ ­συγχωρητικότητα καὶ ἄλ­λες ἀρετὲς πρωτάκουστες καὶ ἄγνωστες ἕως τότε, ἀναγεννᾶ πνευματικὰ τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων.

Χειροπιαστὴ ἀπόδειξη τῆς θεοπνευστίας τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι καὶ ἡ ἐκπληκτικὴ διάδοσή του σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Παρὰ τὶς λυσσαλέες ἐπιθέσεις, ποὺ κατὰ καιροὺς δέχθηκε καὶ δέχεται, αἰῶνες τώρα βρίσκεται σταθερὰ στὴν πρώτη θέση κυκλοφορίας τῶν βιβλίων, μὲ τόση μάλιστα διαφορά, ὥστε ἐπίσημες στατιστικὲς νὰ λένε ὅτι ὅλα μαζὶ τὰ βιβλία τοῦ κόσμου δὲν μποροῦν νὰ φθάσουν, οὔτε κὰν νὰ πλησιάσουν τὸν ἀριθμὸ τῶν ἀντιτύπων τῆς Ἁγίας Γραφῆς.

2. Ἐπιτελεῖ θαύματα

Εἶναι θεόπνευστο λοιπὸν τὸ Εὐαγγέλιο. Λόγος Θεοῦ! Αὐτὸ σημαίνει ὅτι πίσω ἀπὸ τὶς λέξεις καὶ τὰ γράμματα κρύβεται δύναμη θεϊκή, ἡ πνοὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ Εὐαγγέλιο ἐπιτελεῖ θαύματα!

Πόσοι ἄνθρωποι μετανόησαν χάρη σ’ ἕνα λόγο ποὺ ἄκουσαν ἢ διάβασαν στὸ Εὐαγγέλιο! Ὁ ἱερὸς Αὐγουστῖνος, ὅταν διάβασε ἕνα στίχο ἀπὸ τὴν πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολή, συγκλονίστηκε, μετανόησε ὁριστικὰ κι ἄρχισε νὰ βαδίζει σταθερὰ τὸ δρόμο τῆς ἁγιότητας.

Ἀλλὰ καὶ πόσοι ἄλλοι δέχθηκαν κάποιον λόγο τοῦ Εὐαγγελίου ὡς φωνὴ τοῦ Θεοῦ ποὺ τοὺς ἄνοιγε νέους δρό­μους στὴ ζωή τους! Ἕνας ­σύγχρονος ἅγιος, ὁ ἅγιος Λουκᾶς ἀρχιεπίσκοπος Κριμαίας, καθὼς διάβαζε κάποτε τὸ Εὐ­αγγέ­λιο στάθηκε στὸν λόγο τοῦ Κυρίου «ὁ μὲν θερισμὸς πολύς, οἱ δὲ ­ἐργάται ὀλίγοι». Σκέφθηκε: «Ὥστε λοιπόν, ­Κύριε, σοῦ λείπουν ἐργάτες;»… Αὐτὸ ­ἔγινε ἀφορμὴ ὥστε ἀργότερα νὰ πάρει τὴν ἀπόφαση ν’ ἀφιερώσει τὴ ζωή του στὴν Ἐκκλησία!

Ἀλλὰ μήπως κι ἐμεῖς δὲν ἔχουμε αἰσθανθεῖ πολλὲς φορὲς τὸν διεισδυτικὸ λόγο τοῦ Εὐαγγελίου νὰ ἀγγίζει τὸ ἐσωτερικό τῆς καρδιᾶς μας; Συχνὰ ὁμολογοῦμε: «Γιὰ μένα τὸ λέει αὐτό». Εἶναι ζωντανὸς καὶ δραστικὸς ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ κοφτερὸς περισσότερο ἀπὸ κάθε δίκοπο μαχαίρι. Εἰσχωρεῖ στὰ βάθη τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴν ἀναμοχλεύει καὶ μὲ τὶς ἀπαραίτητες τομὲς ἐπιφέρει τὴν κάθαρση, τὴ θεραπεία, τὴν ἀνακαίνιση!

Τὸ Εὐαγγέλιο, ἡ Καινὴ Διαθήκη, ποὺ ὅλοι ἔχουμε στὸ σπίτι μας, δὲν γράφτηκε γιὰ νὰ προστεθεῖ ἕνα ἀκόμη βιβλίο στὶς μυριάδες τῶν βιβλίων. Γράφτηκε γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου. Γιὰ νὰ γνωρίσουμε οἱ ἄνθρωποι τί εἶναι ὁ Θεός, πόσο μεγάλος εἶναι ὁ πλοῦτος τῶν δωρεῶν του, ἡ ἀγάπη, τὸ ἔλεος, ἡ χάρις, ποιὰ εἶναι τὰ ἀγαθὰ ποὺ ἑτοίμασε γιὰ νὰ τὰ κληρονομήσουμε στὴν αἰωνιότητα. Μακάρι ὅλοι μας νὰ ἀγαπήσουμε τὸ Εὐαγγέλιο, νὰ τὸ μελετοῦμε καὶ νὰ τὸ ἐφαρμόζουμε. Νὰ τὸ ἔχουμε πάντοτε ὡς φῶς καὶ ὁδηγό μας στὴ ζωή μας!

πηγή: ο Σωτήρ

https://antexoume.wordpress.com