Κάποια επίσημη γιορτή που οι μοναχοί της Σκήτης κάθισαν να
φάγουν όλοι μαζί σε κοινό τραπέζι, ένας Αδελφός είπε στον τραπεζάρι:
-Εγώ δεν τρώγω ποτέ μαγειρευμένο φαγητό, μόνο ψωμί κι αλάτι
Εκείνος πάλι φώναξε δυνατά για ν’ ακούση ο βοηθός του:
-O Αδελφός δεν τρώγει μαγείρευμα. Φέρε του αλάτι.
-Πιο συμφέρον ήταν για σένα σήμερα να φας κρέας στο κελλί
σου, παρά ν’ ακούσης μπροστά σ’ όλους τους Αδελφούς τούτη τη φωνή.
Από το Γεροντικόν
