~ Κατά το έτος 1835, δηλαδή 5 χρόνια μετά την αναχώρηση
των Τούρκων από το Άγιον Όρος , μερικοί σερδάρηδες («πολιτοφύλακες» του Αγίου
Όρους) κυνηγούσαν αγριότραγους στις πλαγιές του Άθωνα.
Ένας σερδάρης διερχόμενος από ένα πετρώδες και άγονο μέρος
είδε να στέκει μπροστά σε μια σπηλιά ένας άγνωστος γέροντας Ερημίτης,
γυμνός και ασκητικός. Αφού χαιρετίσθηκαν, του είπε ο Ερημίτης τι γίνεται το
Άγιον Όρος. Και ο σερδάρης του είπε:
-Με την προστασίαν της Παναγίας, δόξα τω Θεώ καλά, τώρα
που ανεχώρησαν και οι άπιστοι Τούρκοι από το Άγιον Όρος, που μετά την ελληνική
επανάσταση είχαν έρθει και εδώ στο Άγιον Όρος, τουρκικά αποσπάσματα.
Όταν άκουσε αυτά ο Ερημίτης, λέγει στον σερδάρη:
-Ποιοι Τούρκοι; Ποια επανάσταση; Και ο σερδάρης του
λέγει:
-Δεν άκουσες τίποτε, τα χρόνια αυτά, ότι χρειάστηκε να
χυθεί πολύ ελληνικό αίμα για να έρθει η ελευθερία; Και ο Ερημίτης του
λέγει:
-Δεν ακούσαμε τίποτε. Εμείς είμαστε εδώ εφτά και πουθενά
δεν πάμε, μένουμε εδώ.
Αφού εκπλάγηκε από την αγνωσίαν του Ερημιτή δια τα
συμβάντα της ελληνικής επαναστάσεως και ότι είναι εφτά και πουθενά δεν πάνε,
κατόπιν όταν βρέθηκε στην Σκήτην της Αγίας Άννης το είπε στους εκεί Μοναχούς και
Γέροντες.
Τότε εκπλάγησαν και αυτοί δια την είδησην και αφού
μαζευτήκανε μερικοί Πατέρες, αν και υπέργηροι, ξεκίνησαν ως μια ομάδα για τον
Άθωνα. Όσο κι αν έψαξαν στις πετρώδεις εκείνες και άγριες περιοχές, που τους
υπέδειξε ο σερδάρης, στάθηκε αδύνατον να εντοπίσουν ή να βρουν τον άγνωστο
Ερημίτη, ούτε την σπηλιάν στην οποίαν έστεκεν, ούτε και κανέναν άλλον από τους
εφτά που ανέφερε στον σερδάρη ο άγνωστος και μυστηριώδης εκείνος Ερημίτης!
από το βιβλίο: «Οι Αόρατοι Ερημίτες του Άθωνα – Το
μυστήριον της Αθωνικής ερήμου» Βλασίου Μοναχού Αγιορείτου (Εκδόσεις Τέρτιος).
