Η παράδοση αναφέρει ότι «εξήχθη εκ της θαλάσσης, υπό των
αλιέων της Μονής κατά τούς χρόνους της ανιδρύσεως αυτής», κατά τύχη, με τα
δίχτυά τους, με το όστρακο πάνω στο μέτωπο του αγίου Νικολάου. Οι αλιείς
προσπάθησαν επιτηδείως να αποκολλήσουν το στρείδι από το μέτωπο του αγίου.
Μόλις όμως το ξεκόλλησαν, στο μέτωπο του αγίου εφάνη αίμα, πού μέχρι σήμερα
φαίνεται και βεβαιώνει το θαύμα.
Εξ' αιτίας αυτού του θαύματος ο πατριάρχης Ιερεμίας όρισε,
να εορτάζει και να τιμάται η Μονή επ' ονόματι του αγίου Νικολάου. Το όστρακο
αυτό διατηρήθηκε σαν κειμήλιο. Το μισό ευρίσκεται στη Μονή. Το άλλο μισό το
έκαμαν, κατά την παράδοση, εγκόλπιο-δώρο στον πατριάρχη Ιώβ της Ρωσίας. Το πιο
πιθανό είναι να ρίχτηκε η εικόνα στο βυθό από τούς Καταλανούς πειρατές μετά την
επιδρομή πού έγινε το 1306. Αυτό μας το επιβεβαιώνουν οι ειδικοί, πού
χρονολόγησαν την κατασκευή της εικόνας στα τέλη του 13ου αιώνα. Η εικόνα
ανελκύστηκε το έτος 1589, επί πατριαρχίας Ιερεμίου Β΄. Άρα η εικόνα ΕΜΕΙΝΕ
ΑΒΛΑΒΗΣ ΣΤΟΝ ΒΥΘΟ 283 ΧΡΟΝΙΑ.
(Ο άγιος Νικόλαος ο θαυματουργός, Εκδ. Παπαδημητρίου,
1998, σελ. 82-83)
Έχουμε, λοιπόν εδώ, ένα αναμφισβήτητα θαυμαστό γεγονός για
την συγκεκριμένη εικόνα του αγίου Νικολάου. Φυσικά υπάρχουν και άλλα ανάλογα
θαύματα της Παναγίας και άλλων αγίων. Μαρτυρούν, ότι ο Θεός δίνει τη χάρη Του
ΚΑΙ ΣΤΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΟΥΣ.
Θαύματα από τις άγιες εικόνες γίνονταν στο παρελθόν.
Γίνονται και ΤΩΡΑ. Και θά συνεχίσουν να γίνονται και στο μέλλον. Για πάντα.
Γιατί ο Θεός, είναι και θα είναι πάντοτε ο ίδιος.
Συμπέρασμα πνευματικό.
Όποιος δεν πιστεύει στα θαύματα των αγίων και των εικόνων
τους, ξεχνάει ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος. Και ότι ενεργεί, όποτε θέλει, και
όπως θέλει.
Όποιος πιστεύει μεν στα θαύματα των αγίων μέσω των
λειψάνων τους και των εικόνων τους, αλλά δυσπιστεί, αν κάποιο από τα θαύματα,
πού του διηγούνται, είναι αληθινό και αυθεντικό ή όχι, δεν αμαρτάνει. Γιατί η
δυσπιστία του δεν αναφέρεται στον Θεό, αλλά σε ανθρώπους.
Aρχιμ. Νίκων
Κουτσίδης
