Δ’ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ - ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ’
1 ΚΑΙ γυνή μία από των υιών των προφητών εβόα προς τον Ελισαιέ λέγουσα· ο δούλός σου ανήρ μου απέθανε, και συ έγνως ότι δούλός σου ην φοβούμενος τον Κύριον· και ο δανειστής ήλθε λαβείν τους δύο υιούς μου εαυτω εις δούλους. 2 και είπεν Ελισαιέ· τι ποιήσω σοι; ανάγγειλόν μοι τι έστι σοι εν τω οίκω. η δε είπεν· ουκ έστι τη δούλη σου ουδέν εν τω οίκω, ότι αλλ ‘ ή ό αλείψομαι έλαιον. 3 και είπε προς αυτήν· δεύρο αίτησαι σεαυτη σκεύη έξωθεν παρά πάντων των γειτόνων σκεύη κενά, μη ολιγώσης. 4 και εισελεύση και αποκλείσεις την θύραν κατά σου και κατά των υιών σου και αποχεείς εις τα σκεύη ταύτα και το πληρωθέν αρείς.
5 και απήλθε παρ ‘ αυτού, και απέκλεισε την θύραν καθ ‘ εαυτής και κατά των υιών αυτής· αυτοί προσήγγιζον προς αυτήν, και αυτή επέχεεν έως επλήσθησαν τα σκεύη. 6 και είπε προς τους υιούς αυτής· εγγίσατε έτι προς με το σκεύος· και είπον αυτη· ουκ έστιν έτι σκεύος· και έστη το έλαιον. 7 και ήλθε και απήγγειλε τω ανθρώπω του Θεού, και είπεν Ελισαιέ· δεύρο και απόδου το έλαιον και αποτίσεις τους τόκους σου, και συ και οι υιοί σου ζήσεσθε εν τω επιλοίπω ελαίω. 8 και εγένετο ημέρα και διέβη Ελισαιέ εις Σωμάν, και εκεί γυνή μεγάλη και εκράτησεν αυτόν φαγείν άρτον. και εγένετο αφ ‘ ικανού του εισπορεύεσθαι αυτόν εξέκλινε του εκεί φαγείν. 9 και είπεν η γυνή προς τον άνδρα αυτής· ιδού δη έγνων ότι άνθρωπος του Θεού άγιος ούτος διαπορεύεται εφ ‘ ημάς δια παντός. 10 ποιήσωμεν δη αυτω υπερωον τόπον μικρόν και θώμεν αυτω εκεί κλίνην και τράπεζαν και δίφρον και λυχνίαν. και έσται εν τω εισπορεύεσθαι προς ημάς και εκκλινεί εκεί. 11 και εγένετο ημέρα και εισήλθεν εκεί και εξέκλινεν εις το υπερωον και εκοιμήθη εκεί. 12 και είπε προς Γιεζί το παιδάριον αυτού· κάλεσόν μοι την Σωμανίτιν ταύτην· και εκάλεσεν αυτήν, και έστη ενώπιον αυτού. 13 και είπεν αυτω· ειπόν δη προς αυτήν· ιδού εξέστησας ημίν πάσαν την έκστασιν ταύτην· τι δεί ποιήσαί σοι; ει έστι λόγος σοι προς τον βασιλέα ή προς τον άρχοντα της δυνάμεως; η δε είπεν· εν μέσω του λαού εγώ ειμι οικώ. 14 και είπε προς Γιεζί· τι δεί ποιήσαι αυτη; και είπε Γιεζί το παιδάριον αυτού· και μάλα υιος ουκ έστιν αυτη, και ο ανήρ αυτής πρεσβύτης. 15 και εκάλεσεν αυτήν, και έστη παρά την θύραν. 16 και είπεν Ελισαιέ προς αυτήν· εις τον καιρόν τούτον, ως η ωρα, ζώσα συ περιειληφυία υιόν. η δε είπε· μη Κύριε, μη διαψεύση την δούλην σου. 17 και εν γαστρί έλαβεν η γυνή και έτεκεν υιόν εις τον καιρόν τούτον, ως η ωρα, ζώσα, ως ελάλησε προς αυτήν Ελισαιέ. 18 και ηδρύνθη το παιδάριον· και εγένετο ηνίκα εξήλθε προς τον πατέρα αυτού προς τους θερίζοντας, 19 και είπε προς τον πατέρα αυτού· την κεφαλήν μου, την κεφαλήν μου· και είπε τω παιδαρίω· άρον αυτόν προς την μητέρα αυτού. 20 και ήρεν αυτόν προς την μητέρα αυτού, και εκοιμήθη επί των γονάτων αυτής έως μεσημβρίας και απέθανε. 21 και ανήνεγκεν αυτόν και εκοίμισεν αυτόν επί την κλίνην του ανθρώπου του Θεού και απέκλεισε κατ ‘ αυτού και εξήλθε. 22 και εκάλεσε τον άνδρα αυτής και είπεν· απόστειλον δη μοι εν των παιδαρίων και μίαν των όνων, και δραμούμαι έως του ανθρώπου του Θεού και επιστρέψω. 23 και είπε· τι ότι συ πορεύη προς αυτόν σήμερον; ου νεομηνία ουδέ σάββατον. η δε είπεν· ειρήνη. 24 και επέσαξε την όνον και είπε προς το παιδάριον αυτής· άγε πορεύου, μη επίσχης μοι του επιβήναι, ότι εάν είπω σοι· δεύρο και πορεύση και ελεύση προς τον άνθρωπον του Θεού εις όρος το Καρμήλιον. 25 και επορεύθη και ήλθεν έως του ανθρώπου του Θεού εις το όρος. και εγένετο ως είδεν Ελισαιέ ερχομένην αυτήν, και είπε προς Γιεζί το παιδάριον αυτού· ιδού δη η Σωμανίτις εκείνη· 26 νυν δράμε εις απαντήν αυτής και ερείς· ει ειρήνη σοι; ει ειρήνη τω ανδρί σου; ει ειρήνη τω παιδαρίω; η δε είπεν· ειρήνη. 27 και ήλθε προς Ελισαιέ εις το όρος και επελάβετο των ποδών αυτού. και ήγγισε Γιεζί απώσασθαι αυτήν, και είπεν Ελισαιέ· άφες αυτήν, ότι η ψυχή αυτής κατώδυνος αυτη, και Κύριος απέκρυψεν απ ‘ εμού και ουκ ανήγγειλέ μοι. 28 η δε είπε· μη ητησάμην υιόν παρά του Κυρίου μου; ότι ουκ είπα· ου πλανήσεις μετ ‘ εμού; 29 και είπεν Ελισαιέ τω Γιεζί· ζώσαι την οσφύν σου και λαβέ την βακτηρίαν μου εν τη χειρί σου και δεύρο· ότι εάν εύρης άνδρα, ουκ ευλογήσεις αυτόν, και εάν ευλογήση σε ανήρ, ουκ αποκριθήση αυτω· και επιθήσεις την βακτηρίαν μου επί πρόσωπον του παιδαρίου. 30 και είπεν η μήτηρ του παιδαρίου· ζη Κύριος και ζη η ψυχή σου, ει εγκαταλείψω σε· και ανέστη Ελισαιέ και επορεύθη οπίσω αυτής. 31 και Γιεζί διήλθεν έμπροσθεν αυτής και επέθηκε την βακτηρίαν επί πρόσωπον του παιδαρίου, και ουκ ην φωνή και ουκ ην ακρόασις· και επέστρεψεν εις απαντήν αυτού και απήγγειλεν αυτω λέγων· ουκ ηγέρθη το παιδάριον. 32 και εισήλθεν Ελισαιέ εις τον οίκον και ιδού το παιδάριον τεθνηκός κεκοιμισμένον επί την κλίνην αυτού. 33 και εισήλθεν Ελισαιέ εις τον οίκον και απέκλεισε την θύραν κατά των δύο εαυτών και προσηύξατο προς Κύριον· 34 και ανέβη και εκοιμήθη επί το παιδάριον και έθηκε το στόμα αυτού επί το στόμα αυτού και τους οφθαλμούς αυτού επί τους οφθαλμούς αυτού και τας χείρας αυτού επί τας χείρας αυτού και διέκαμψεν επ ‘ αυτόν, και διεθερμάνθη η σάρξ του παιδαρίου. 35 και επέστρεψε και επορεύθη εν τη οικία ένθεν και ένθεν και ανέβη και συνέκαμψεν επί το παιδάριον έως επτάκις, και ήνοιξε το παιδάριον τους οφθαλμούς αυτού. 36 και εξεβόησε Ελισαιέ προς Γιεζί και είπε· κάλεσον την Σωμανίτιν ταύτην· και εκάλεσε, και εισήλθε προς αυτόν. και είπεν Ελισαιέ· λάβε τον υιόν σου. 37 και εισήλθεν η γυνή και έπεσεν επί τους πόδας αυτού και προσεκύνησεν επί την γην και έλαβε τον υιόν αυτής και εξήλθε. 38 και Ελισαιέ επέστρεψεν εις Γάλγαλα, και ο λιμός εν τη γη, και υιοί των προφητών εκάθηντο ενώπιον αυτού. και είπεν Ελισαιέ τω παιδαρίω αυτού· επίστησεν τον λέβητα τον μέγαν και έψε έψεμα τοις υιοίς των προφητών. 39 και εξήλθεν εις τον αγρόν συλλέξαι αριώθ και εύρεν άμπελον εν τω αγρω και συνέλεξεν απ ‘ αυτής τολύπην αγρίαν πλήρες το ιμάτιον αυτού και ενέβαλεν εις τον λέβητα του εψέματος, ότι ουκ έγνωσαν. 40 και ενέχει τοις ανδράσι φαγείν, και εγένετο εν τω εσθίειν αυτούς εκ του εψέματος και ιδού ανεβόησαν και είπαν· θάνατος εν τω λέβητι, άνθρωπε του Θεού· και ουκ ηδύναντο φαγείν. 41 και είπε· λάβετε άλευρον και εμβάλετε εις τον λέβητα· και είπεν Ελισαιέ προς Γιεζί το παιδάριον· έγχει τω λαω και εσθιέτωσαν· και ουκ εγενήθη εκεί έτι ρήμα πονηρόν εν τω λέβητι. 42 και ανήρ διήλθεν εκ Βαιθσαρισά και ήνεγκε προς τον άνθρωπον του Θεού πρωτογεννημάτων είκοσιν άρτους κριθίνους και παλάθας, και είπε· δότε τω λαω και εσθιέτωσαν. 43 και είπεν ο λειτουργός αυτού· τι δώ τούτο ενώπιον εκατόν ανδρών; και είπε· δος τω λαω και εσθιέτωσαν, ότι τάδε λέγει Κύριος· φάγονται και καταλείψουσι. 44 και έφαγον και κατέλιπον κατά το ρήμα Κυρίου.
