ΤΟ ΑΣΗΜΕΝΙΟ ΒΕΛΟΣ
Ὁ στόχος στήθηκε γιὰ τὴν τελικὴ ἀναμέτρηση. Δύο τοξότες,
ἀπὸ τοὺς τριάντα ποὺ ξεκίνησαν τὸν ἀγώνα, ἀπέμειναν νὰ διαγωνισθοῦν γιὰ τὴ
νίκη. Ὁ πρῶτος προχώρησε, τέντωσε τὸ τόξο του, σημάδεψε προσεκτικά, ὑπολόγισε
καὶ τὸν ἐλαφρὸ ἄνεμο ποὺ φυσοῦσε καί, χαλαρώνοντας τελικὰ τὴ χορδή, ἄφησε τὸ βέλος
νὰ φύγει. Ἕνα κύμα ἐνθουσιασμοῦ ξεσηκώθηκε, ὅταν τὸ βέλος του βρῆκε ἀκριβῶς τὴν
ἄσπρη βούλα στὸ κέντρο τοῦ χρυσοῦ κύκλου.
-Ζήτω ὁ Χοῦμπερτ! Κέρδισε τὸν ἀγώνα! Ἀποκλείεται νὰ
πετύχει κανεὶς κάτι καλύτερο! φώναξε ἱκανοποιημένος ὁ πρίγκιπας Ἰωάννης.
Μὰ ὁ Ρομπέν, ὁ δεύτερος τοξότης, προχώρησε μπροστά,
σκόπευσε καὶ ἔριξε τὸ βέλος του. Καί,
θαῦμα παράξενο! – ἐκεῖνο καρφώθηκε πάνω στὸ βέλος τοῦ Χοῦμπερτ,
σχίζοντάς το στὰ δύο.
Τὸ πλῆθος κραύγαζε κατάπληκτο ἀπ’ τὴν ἐπιτυχία. Ὁ Ρομπὲν
στράφηκε πρὸς τὸν πρίγκιπα Ἰωάννη.
- Ἂν κι αὐτὸ δὲν ἱκανοποιεῖ τὴν ἐξοχότητά σας, ἐπιτρέψτε
μου νὰ δοκιμάσουμε καὶ σὲ ἄλλο στόχο, ὅπως συνηθίζουμε στὸ δάσος τοῦ Σέργουντ.
Καὶ χωρὶς νὰ περιμένει, ἔκοψε ἀπ’ τὴν κοντινότερη ἰτιὰ μιὰ
λεπτὴ βέργα, τὴν καθάρισε ἀπὸ τὰ φύλλα καὶ κοιτάζοντας τὸν ἔκπληκτο Χοῦμπερτ,
εἶπε:
-Θὰ στήσω τὴ βέργα στὶς ἑκατὸ γιάρδες κι αὐτὸς ποὺ θὰ τὴν
πετύχει, θὰ ἀναδειχθεῖ ἄξιος τοξότης.
Μὰ ὁ Χοῦμπερτ δὲν θέλησε νὰ δοκιμάσει, θεωρώντας κάτι
τέτοιο ἀδύνατο.
Τότε ὁ Ρομπὲν πῆρε θέση, λύγισε τὸ τόξο του, σημάδεψε ἀργὰ
καὶ πολὺ προσεκτικὰ καὶ τέλος χαλάρωσε τὴ χορδή. Ὁ κόσμος περίμενε μὲ κομμένη
τὴν ἀναπνοή του ἀπ’ τὴν ἀγωνία. Κάποια στιγμὴ τὸ βέλος σφύριξε, ἔσκισε γοργὰ
τὸν ἀέρα κι ἔκοψε τὴ λεπτὴ βέργα στὴ μέση. Τὸ πλῆθος ξέσπασε σὲ ξέφρενα χειροκροτήματα.
Ἀκόμα καὶ ὁ πρίγκιπας Ἰωάννης δὲν κρατήθηκε.
- Ἔξοχα! φώναξε. Δίνω αὐτὸ τὸ ἀσημένιο βέλος στὸν καλύτερο
τοξότη τῆς Ἀγγλίας.
Ὁ Ρομπὲν ὑποκλίθηκε καὶ πῆρε τὸ βραβεῖο.
(Ἐλεύθερη διασκευὴ ἀπὸ τὸ ἔργο τοῦ R. L. Green, Ὁ Ρομπὲν
τῶν Δασῶν).
Ποιὸς δὲν θά ’θελε νά ’ναι στὴ θέση του! Εἶναι ὡραῖο νὰ
πετυχαίνεις τὸν στόχο σου. Καὶ μάλιστα τόσο ἐντυπωσιακά! Κι ἀπ’ τὸν ἕνα στόχο
νὰ πηγαίνεις στὸν ἄλλο. Τώρα νὰ πετύχεις στὶς ἐξετάσεις σου (ποὺ τὸ εὔχομαι
ὁλόψυχα). Αὔριο κάτι ἄλλο, πιὸ δύσκολο. Καὶ νὰ ρίχνεις στὴ φαρέτρα σου τὸ
ἀσημένιο βέλος. Πολλὰ ἀσημένια βέλη. Πολλὰ ἔπαθλα ἀπὸ πολλοὺς στόχους.
Μὰ θυμήσου:
Δὲν εἶναι αὐτὸ τὸ σπουδαιότερο, οἱ στόχοι σου καὶ οἱ
ἐπιθυμίες σου, ἀλλὰ ἐσύ. Εἶσαι πάνω ἀπὸ τοὺς στόχους σου. Εἴτε τοὺς πετύχεις
εἴτε ὄχι, αὐτὸ ποὺ ἀξίζει εἶσαι σύ. Λάθος σου νὰ πιστεύεις, ὅτι ἁπλῶς ἡ
ἐπιτυχία κάποιου στόχου σου σὲ κάνει κάποιον, σοῦ δίνει γόητρο. Ἀγωνίσου ἄοκνα
γιὰ τοὺς στόχους σου, ἀλλὰ μὴν ἐξαντλεῖσαι σ’ αὐτούς.
Μὴν ταυτίζεις τὶς ἐπιτυχίες σου μὲ τὴν πεμπτουσία τῆς
ζωῆς. Καὶ οἱ ἀποτυχίες δὲν σημαίνουν ὅτι ξόφλησες ἀπ’ αὐτήν. Παραμένεις
πολύτιμος, ὅπως κι ἂν ἔχει τὸ πράγμα.
Εἶσαι σὺ ποὺ ἔχεις σημασία, ποὺ εἶσαι ἡ ἀξία. Ἡ ζωὴ εἶναι κάτι πολὺ βαθύτερο
ἀπ’ τὰ γεγονότα, λυπηρὰ ἢ εὐχάριστα, ποὺ τὴ γεμίζουν. Ἐσὺ εἶσαι τελικὰ τὸ νόημα
τῆς ζωῆς. Γι’ αὐτό, ἐσὺ νά ’σαι καλὰ καὶ τὰ ὑπόλοιπα βρίσκονται. Καὶ γιὰ νά
’σαι ἐσὺ καλά, ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ἔρχεται νὰ σὲ βρεῖ στὸν κόσμο, σὲ ψάχνει παντοῦ,
σταυρώνεται, ανασταίνεται, ὅλα γιὰ σένα.
Πέρα λοιπὸν ἀπὸ τοὺς στόχους σου, ὁ στόχος εἶναι πάντα
ἕνας: Νὰ ἀνακαλύπτεις τὴν οὐσία τῆς ζωῆς. Ὅλα γίνονται γιὰ σένα, ἐσὺ εἶσαι ἡ
ζωή, ἀλλὰ μόνο ὅταν ἀτενίζεις τὸ ἀρχέτυπό σου, τὸ «κατ’ εἰκόνα». Ὅταν ζεῖς
ἀληθινά, αὐθεντικά, γνήσια.
Σ’ αὐτὸ δίνεις ἐξετάσεις κάθε μέρα. Καὶ θὰ πάρεις τὸ
ἀσημένιο βέλος - τὸ ἔπαθλο - στὸ τέλος. Ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Θεοῦ.
Σημάδεψε λοιπὸν καλὰ αὐτὸν τὸν στόχο. Ρίξε τὸ βέλος σου,
σὰν τὸν Ρομπέν, στὸ κέντρο του.
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!
π. Δημήτριος Μπόκος
Ἀντιύλη. Ἱ. Ναὸς Ἁγ. Βασιλείου, 481 00 Πρέβεζα
