Στου Άγιου Όρους τα βουνά
Άγιοι τριγυρνάνε!
Έχουν φτερά κατάλευκα
στους ώμους και Πετάνε!
Τους είδαν πολλοί χριστιανοί…
κι όλοι το μολογάνε.
Τους είδανε προσκυνητές
τους είδανε οι ασκητές
τους είδαν να Μιλάνε!
Τους είδανε να Κοινωνούν!
Να ψέλνουν και να τραγουδούν
τους είδανε να Προσκυνάνε!
Τους άγγιξαν, τους άκουσαν…
τους είδαν να Ευλογάνε!
Τους είδαν μπρος στην Παναγιά
να την Δοξολογάνε!
Να πέφτουνε στα πόδια της
και να την Προσκυνάνε!
Τους είδανε να περπατούν…
τους είδαν να Πετάνε!
Τη μια στιγμή είναι Αόρατοι!
Την άλλη είναι Ορατοί!
Τη μια εξαφανίζονται
και πάντα εμφανίζονται:
σε όποιον θέλουνε Αυτοί.
Την ώρα εκείνη που Πετάνε!
Μοιάζουν σαν να ‘ναι Αετοί!
Στον αριθμό είναι εννιά
τους έχουν μετρημένους,
η Παναγία Προστάτης τους!
Τους έχει ευλογημένους.
Αυτή τους έδωσε φτερά
και στου Άγιου Όρους τα βουνά
τους έχει σκορπισμένους…
με κρύο Αθάνατο Νερό!
Από Πηγάδι Ιερό!
Τους έχει ποτισμένους
και με περίσσια Δύναμη
τους έχει Προικισμένους!
Τους θέλει να ‘ναι ελεύθεροι
τους έχει εμπιστοσύνη,
αποφασίζει η Παναγιά
και ποιος μπορεί να κρίνει!
Η Παναγιά το θέλησε
και έχει την ευθύνη…
Όταν μιλάει η Παναγιά
Ανοίγουνε οι Κρίνοι!
Κρίνο στα χέρια κράτησε
κάποτε και Εκείνη…
και Γέννησε Θεάνθρωπο!
Που όλους θα μας Κρίνει.
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
Ποιητικό Οδοιπορικό
Του ποιητή Δημητρίου Πολυχρόνη
