Στον πνευματικό αγώνα, ότι και να μας συμβεί, να
γνωρίζουμε πως κάπου εκεί είναι ο Κύριος ο οποίος προσεύχεται για μάς, ώστε να
μην εκλείψει η πίστη μας. Και άμα δεν εκλείψει η πίστη, ότι και να συμβεί, δεν
χάθηκαν όλα.
Και αν ακόμη φανεί, εκεί πάνω στον αγώνα, ότι νικά ο
διάβολος, μην ταράσσεσαι. Είναι η πιο κατάλληλη ώρα να δεις πόσο αδύναμος είσαι
και να καταδεχθείς να βοηθηθείς.
Στη χειρότερη στιγμή της πνευματικής ζωής, όταν σε πολεμά
ο εαυτός σου διά των λογισμών, να τρέχεις στον Θεό αταράχως. Κι αν αφήνει να
νικηθείς, είναι για να βοηθηθείς να δεις το τίποτέ σου, την όλη αχρειότητά σου
και να ταπεινωθείς. Και τότε παίρνεις μια γεύση της σωτηρίας που δίνει ο
Κύριος, γεύση τέτοια, που με τίποτε άλλο δεν την έχεις.
«Πνευματικά Μηνύματα
2014», π. Συμεών Κραγιόπουλος
Του αδελφού Γιάννη
Πατρώνη
