Πολλοί που τον γνώρισαν λένε, ότι αυτό
που τραβούσε όλον αυτόν τον κόσμο στην Παναγούδα, δεν ήταν ούτε οι γνώσεις,
ούτε η μόρφωση, ούτε τα ωραία εντυπωσιακά λόγια, ούτε το όμορφο περιβάλλον,
αλλά η μεγάλη και απερίγραπτη Αγάπη, που σε έκανε να θέλεις να πέσεις κάτω και
να δακρύζεις συγκλονισμένος.
Ευλογημένοι όσοι τον γνωρίσατε! Αντικρίσατε σκεύος εκλογής πλημμυρισμένο από τον
Κύριό μας και Θεό μας.
Κάθε χρόνο στο μνημόσυνό του χιλιάδες κόσμου σε ουρά
χιλιομέτρων περιμένουν να προσκυνήσουν τον ταπεινό (σαν και την επίγεια ζωή
του) τάφο του σαν ελάχιστο δείγμα της αγάπης τους.
Σχεδόν όλοι οι προσκυνητές γονατίζοντας πάνω από τον τάφο
του παίρνουν με ευλάβεια μια χουφτίτσα από το χώμα του τάφου για ευλογία. Χωρίς
υπερβολές για να αναπληρωθεί το χώμα από το τάφο, οι μοναχές της Σουρωτής
φέρνουν φορτηγά με χώμα!
Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.
