Οἱ ἄνθρωποι σήμερα ζοῦν σάν νά πρόκειται νά μήν πεθάνουν ποτέ καί πεθαίνουν σάν νά μήν ἔχουν προλάβει νά ζήσουν. Διότι θέλουν νά γίνουν θεοί καί αὐτό τούς ἐμποδίζει νά γίνουν ἄνθρωποι. Μία ζωή στόν ὀρθολογισμόν, ζοῦνε ἀνάμεσα στό πῶς, στό πότε, στό ποῦ καί στό διατί... Ἡ ἐποχή μας πνίγεται ἀπό πληροφορίες, ἀλλά πεθαίνει ἀπό δίψαν διά γνῶσιν. Γνώσεις ἔχουμε πολλές. Γνῶσιν δέν ἔχομε. Μᾶς ἀφήνουν οἱ πλᾶνες μας, μᾶς ἀφήνει ἡ κοσμική δόξα κλπ.;
Οἱ Ἅγιοί μας, ἀπό τί ἔγιναν Ἅγιοι; Ἀπό τίς γνώσεις; Ὄχι. Ἀπό τά θαύματα; Ὄχι. Αὐτό εἶναι δουλειά μόνον τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά, ἀπό τήν προσωπικήν των ἀρετήν ἔγιναν Ἅγιοι!
Εἶπε ὁ Παστέρ:«Θά ἔδινα εὐχαρίστως ὅλην τήν δόξαν μου ὡς ἐπιστήμονας, γιά ἕνα ψίχουλο ἀπό τήν δόξαν τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου, ὁ ὁποῖος δέν ἤξερε οὔτε νά διαβάζῃ».
Ἐμεῖς καί μόνον εἰς τή σκέψιν ὅτι θά χάσωμε τήν κοσμικήν δόξαν, τίς ὑπερβολικές ἀνέσεις, πολυτέλειες κλπ. μᾶς πιάνει κατάθλιψις. Λατρεύομε τόν Θεόν, πού ἐμεῖς ἐδημιουργήσαμε, καί ὄχι τόν Θεόν πού μᾶς ἐδημιούργησε.
Ἡ Ἐκκλησία ἱδρύθηκε μέ τόν Σταυρόν καί τήν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ καί σύμφωνα μέ τήν ὑπόσχεσίν Του θά συνεχίσῃ τήν πορείαν Της μέχρι τῆς Δευτέρας Παρουσίας, ὅπου ἐκεῖ ἀνήκει τό πραγματικόν καί ὁριστικόν "Εἶναι" τῆς Ἐκκλησίας. Δι᾽ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία οὐσιαστικά εἶναι εἰκών τῶν ἐσχάτων. Καί πρέπει ὁκαθένας μας νά ἀναζωγραφῇ τά ὑστερήματα τῶν παθημάτων τοῦ Χριστοῦ, καί νά σηκώνῃ καί νά ἀντιμετωπίζῃ τούς σταυρούς, ἀπ’ ὅπου κι ἄν προέρχωνται. Εἴτε εἶναι προσωπικοί, εἴτε ἀπό τόν Σατανᾶν, εἴτε ἀπό τόν κόσμον. Καί νά μετανοοῦμε συνεχῶς.
Ὑπάρχουν δύο εἰδῶν ἐλευθερίες.Ὑπάρχει ἡ ψεύτικη ἡ αὐτοκαταστροφική ἐλευθερία, ὅπου εἶναι κανείς ἐλεύθερος νά κάνῃ ὅ,τι θέλει, καί ἡ ἀληθινή ἐλευθερία, ὁπότε εἶναι κανείς ἐλεύθερος νά κάνῃ ὅ,τι πρέπει. Κι ἐμεῖς, γνωρίζομε τί πρέπει νά κάνωμε. Νά ἐπιλέξωμε τήν ἀληθινήν σωτήριον ἐλευθερίαν, δηλαδή τήν κατά Θεόν. Νά μετανοήσωμε καί νά ἐπιστρέψωμε εἰς τόν Πατέρα καί Θεόν μας.
