«Αν είναι, να πεθάνεις τώρα». Τον είχε εξομολογηθεί τον λόγο αυτό, όπως εξομολογήθηκε και όλες τις στενοχώριες που τις είχε προκαλέσει από μικρό παιδί. Και προσευχόταν να μην καταλάβει η μητέρα του ότι πλησιάζει ο θάνατος της, για να μην νιώσει την απουσία του. Έτσι και έγινε. Το πρωί της 6ης Οκτωβρίου του 1963 η μητέρα του Ευλογία ξύπνησε υγιής, και σε λίγη ώρα παρέδωσε την ευλογημένη ψυχή της στο Θεό.
Το προηγούμενο βράδυ, ενώ ο Όσιος προσευχόταν στο Ασκητήριό του, παρουσιάσθηκε ξαφνικά μπροστά του ολοζώντανη η Παναγία. Τον ασπάσθηκε, κι εκείνος ένιωσε τόσο έντονη την γλυκιά στοργή Της και την θεία παρηγοριά Της, που δεν μπορούσε να συγκρατηθεί και σαν τρελός φώναζε: «Παναγιά μου, Μανούλα μου! Παναγιά μου, Μανούλα μου !». Και όταν κατέβηκε για να λειτουργηθεί στην Μονή (σ.σ. της Αγίας Αικατερίνης), η καρδιά του σκίρτησε και τα μάτια του πλημμύρισαν από δάκρυα, μόλις αναγνώρισε σε μια εικόνα του Καθολικού την μορφή της Παναγίας που του είχε παρουσιασθεί. Ύστερα από λίγες ημέρες έλαβε από την Κόνιτσα και μια επιστολή, η οποία τον πληροφορούσε για την κοίμηση της μητέρας του.
Η μεγάλη μητρική αγάπη και η θερμή στοργή της Παναγίας, που έζησε ο Όσιος Παϊσιος εκείνο το βράδυ στο Σινά, έμειναν για πάντα μέσα του. Αργότερα συμβούλευε τους μοναχούς:
«Για να αισθανθείς την Παναγία ως μητέρα σου, πρέπει να ξεριζώσεις τελείως την αγάπη για την κατά σάρκα μητέρα σου».
Από το βιβλίο «Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ» Σελ. 247-249
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΒΑΣΙΛΙΚΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Επιμέλεια και δημοσίευση: Θηβαίος Πολίτης
