Στην Σκήτη των Ιβήρων, ο Γερο-Νικόλαος από την Συνοδία των
Μαρκιανών μου διηγήθηκε για έναν Πατέρα, που είχε και αυτός παιδική απλότητα,
ότι κάποτε, όταν είχε στερέψει το πηγάδι τους, είχε κατεβάσει την εικόνα του
Αγίου Νικολάου στο ξηροπήγαδο, με το σχοινί δεμένη από τον χαλκά, και είπε:
- Άγιε Νικόλαε,
να ανέβης μαζί με το νερό, εάν θέλης να σου ανάβω το κανδήλι, αφού μπορείς να
το κάνης αυτό. Βλέπεις, έρχονται τόσοι άνθρωποι, και δεν έχουμε λίγο κρύο νερό
να τους δώσουμε.
Ω του θαύματος! το νερό ανέβαινε σιγά – σιγά, και η εικόνα
του Αγίου έπλεε επάνω, μέχρι που την έπιασε με τα χέρια του, την ασπάσθηκε με
ευλάβεια και την πήγε στο Ναό. (Αυτό έγινε πριν από πενήντα χρόνια περίπου).
Από το βιβλίο του
Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου«Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα»
https://proskynitis.blogspot.gr
