Το 1892 ήρθε στο Άγιον Όρος, στη μονή του Αγίου Παντελεήμονος. Μικρόσχημος
μοναχός έγινε το 1896 και μεγαλόσχημος το 1911.
Η ζωή του στον Άθωνα, διαποτισμένη από τη διαρκή
μνήμη του Θεού, ξεχώριζε για τη συνέπεια και την ακρί βειά της τόσο στους
πνευματικούς αγώνες όσο και στις μοναστηριακές διακονίες.
Υπομονετικός και μακρόθυμος, πράος και άκακος, τα πεινός
και υπάκουος ο όσιος Σιλουανός, κέρδισε την αγάπη και την εκτίμηση των
συμμοναστών του, αλλά και δέχτηκε πολλές επιθέσεις από τους φθονερούς και
μισόκαλους δαίμονες.
Έχοντας παραδώσει τον εαυτό του ολοκληρωτικά στο Θεό, πολύ
σύντομα αξιώθηκε να λάβει το δώρο της ακατάπαυστης ευχής από την Κυρία Θεοτόκο,
αλλά και να δει τον ζώντα Χριστό μέσα στο ναό του προφήτη Ηλία, στο μυλώνα της
μονής.
Η θεοφάνεια εκείνη ήταν ο σημαντικότερος σταθμός της
ζωής του. Από τότε η οξεία πνευματική αίσθησή του έγινε ακόμα οξύτερη.
Αισθανόταν αφόρητο πόνο για την αμαρτία. Λυπόταν και έκλαιγε για τις ψυχές που
βρίσκονται μακριά από την αλήθεια. Προσευχόταν αδιάλειπτα για όλο τον κόσμο.
Αγαπούσε τούς ανθρώπους και το Θεό χωρίς όρια. Μολονότι ολιγογράμματος,
απέκτησε σπάνια σοφία και πείρα με τους αγώνες και τις μελέτες του. Η
επικοινωνία μαζί του ήταν πηγή χαράς. Η παρουσία του χάριζε ειρήνη και
ανάπαυση.
Μέσα στην προσευχή και τη δοξολογία του Θεού τελεί ωσε την
επίγεια πορεία του. Κοιμήθηκε στις 11/24 Σεπτεμβρίου 1938 στη μονή της
μετανοίας του.
Η διδασκαλία του, που έχει αποτυπωθεί στις γραφές του,
είναι βαθιά βιωματική και αναφέρεται σε καίρια ζητήματα της πνευματικής ζωής
-προσευχή, χάρη, δοκιμασίες, ταπείνωση, ειρήνη, ελευθερία, μετάνοια, αγάπη,
υπακοή, θεογνωσία....
Απολυτίκιον
Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Ποίημα Παύλου Ιερομόναχου
Κήρυξ δέδοσαι, τη οικουμένη, συ γλυκύτατος, εν θεολόγοις,
της του Χριστού αγάπης τρισόλβιε· τον Ταπεινόν γαρ και Πράον εώρακας, και την
Εκείνου καρδίαν κατέμαθες. Όθεν άπαντες, Σιλουανέ ελλαμπόμενοι, τοις
θεογλώσσοις ρήμασι, δοξάζομεν το Πνεύμα το δοξάσαν σε.
www.impantokratoros.gr
