Επισκέφτηκαν κάποτε τον αββά Παμβώ δύο αδελφοί. Ο ένας τον ρώτησε: "Αββά, εγώ νηστεύω τρώγοντας κάθε
δύο μέρες δύο μικρά ψωμιά. Άραγε θα σωθώ ή βρίσκομαι σε πλάνη;" Ο άλλος είπε: "Αββά, εγώ με το εργόχειρο μου βγάζω
δύο κεράτια[1] την ημέρα. Κρατώ λίγα νουμία[1] για την τροφή μου και τα υπόλοιπα τα
δίνω ελεημοσύνη. Άραγε θα σωθώ ή βρίσκομαι σε
πλάνη;"
Ο γέροντας δεν τους αποκρίθηκε, αν
και τον παρακαλούσαν πολύ.
Μετά από τέσσερις μέρες αποφάσισαν
να φύγουν, οι κληρικοί [2] όμως τους ενθάρρυναν λέγοντας: "Μη
στενοχωρηθείτε, αδελφοί, ο Θεός θα σας ανταμείψει.
Γιατί τέτοια συνήθεια έχει ο
γέροντας. Δεν βιάζεται να μιλήσει, αν δεν τον φωτίσει ο Θεός".
Πήγαν λοιπόν οι αδελφοί στον
γέρονται και του είπαν: "Αββά, προσευχήσου για εμάς".
"Θέλετε να φύγετε;",
τους ρώτησε. "Ναι", αποκρίθηκαν.
Άρχισε τότε να γράφει στο χώμα
και, αποδίδοντας στον εαυτό του τις πράξεις εκείνων, μονολογούσε: "Ο Παμβώ, με το να νηστεύει
τρώγοντας κάθε δύο μέρες δύο μικρά ψωμιά, άραγε γίνεται με αυτό μοναχός; Όχι. Ο Παμβώ βγάζει με τη δουλειά
του δύο κεράτια και τα δίνει ελεημοσύνη. Άραγε γίνεται με αυτό μοναχός; Όχι ακόμη".
Στράφηκε έπειτα και είπε στους αδελφούς:"Καλές είναι οι πράξεις, αν όμως φυλάξεις καθαρή τη συνείδηση
απέναντι στον συνάνθρωπο, τότε θα σωθείς". Και εκείνοι, ικανοποιημένοι με την απάντηση, έφυγαν
γεμάτοι χαρά.
[1] Το κεράτιον ήταν μικρό ασημένιο νόμισμα, ενώ το
νουμίον ήταν νόμισμα ευτελούς αξίας: 300 νουμία έκαναν ένα
κεράτιον.
[2] Εννοεί τους ιερείς του μοναστικού οικισμού, όπου ζούσε
ο γέροντας
Ευεργετινός, Τόμος
Γ΄, σελ. 24
πηγή : http://arpati.blogspot.gr
Αναρτήθηκε από Konstantinos
L