Ὡς λαμπρὸν ὅρμον
ὡραΐζεται φέρων.
Εἰκάδι δευτερίῃ
Ἀναστάσιος βρόχον ἔτλη.
Τον άγιο Οσιομάρτυρα Αναστάσιο τον Πέρση πολύ ευλαβόταν ο
μακαριστός Γέροντας Βησσαρίων ο Αγαθωνίτης, του οποίου τον Μάρτιο του 2006 όταν
έγινε η ανακομοιδή του αντί για λείψανα βρέθηκε όλο το σκήνωμά του άφθαρτο. Ο
ίδιος ο μακάριος Γέροντας συνέστηνε σε όσους Αναστάσιους γνώριζε να εορτάζουν και
να τιμούν την μνήμη του αγίου Αναστασίου του Πέρσου λέγοντάς τους: «Να
εορτάζεις τον άγιο Αναστάσιο τον Πέρση, γιατί το Πάσχα όλοι γιορτάζουμε».
Ο άγιος Αναστάσιος έζησε τον 7ο αιώνα μ.X. στα χρόνια του
βασιλιά των Περσών Xοσρόη και του αυτοκράτορα Kωνσταντινουπόλεως Ηρακλείου.
Ονομαζόταν Μαγουνδάτ και ήταν από την τάξη των Μάγων ( Ζωροάστρες ιερείς) αφού
ήταν υιός του μάγου Μαβ. Είχε λάβει αξιόλογη εκπαίδευση και είχε μεγάλο
ενδιαφέρον για τα φιλοσοφικά και θρησκευτικά προβλήματα.
Όταν ο Xοσρόης κυρίευσε τα Ιεροσόλυμα το 614, και έστειλε
τον Tίμιο Σταυρό στην Περσία, οι μορφωμένοι Πέρσες ενδιαφέρθηκαν πολύ για το
πρόσωπο του Xριστού και τη θρησκεία Tου. Ένας απ' αυτούς ήταν και ο Μαγουνδάτ,
ο γιός του Bάβ, που κατέληξε στο ν' αποφασίσει ν' ασπασθεί τη χριστιανική
θρησκεία. Γι' αυτό πήγε στα Ιεροσόλυμα, όπου βαπτίσθηκε και μετονομάσθηκε
Αναστάσιος.
Kατόπιν πήγε στην Kαισάρεια, όπου θεώρησε καθήκον του να
προσηλυτίσει στον χριστιανισμό την εκεί περσική φρουρά. Στην προσπάθειά του
αυτή, καταγγέλθηκε στον διοικητή Mαρζαβανά. Aυτός, όταν öμαθε ότι ο Αναστάσιος
ήταν γιός Mάγου, προσπάθησε με κάθε τρόπο να τον επαναφέρει στην περσική
θρησκεία. Απέτυχε όμως και διέταξε το θάνατό του με απαγχονισμό. Αλλ΄ όταν τον
έπνιγαν, την τελευταία στιγμή που θα πέθαινε τον έλυσαν, για να δεί ότι και θα
τον αποκεφάλιζαν. Ο Αναστάσιος μειδίασε ευτυχισμένος, διότι αξιώθηκε όχι μόνο
να πιστέψει, αλλά και να πάθει για τον Xριστό.
Το μαρτύριο του έλαβε χώρα κοντά στον Ευφράτη, σε μια
πόλη-φρούριο που ονομαζόνταν Βαρσαλόη στις 22, τον Ιανουάριο του 628 μ.Χ. με
άλλους 70 Χριστιανούς Μάρτυρες και για αυτό η Εκκλησία μας γιορτάζει την μνήμη
του Αγίου Αναστασίου του Πέρση κάθε 22 Ιανουαρίου. Πριν να πάνε οι χριστιανοί
να πάρουν το σώμα του από τον τόπο εκτέλεσης, είχαν μαζευτεί άγρια σκυλιά που
κατέτρωγαν τα σώματα των δολοφονημένων χριστιανών. Τα ίδια σκυλιά όχι μόνο δεν
πείραξαν το σώμα του Αγίου αλλά το προστάτευαν κιόλας.
Το σκήνωμα του Αγίου μεταφέρθηκε από τους Χριστιανούς, από
την Περσία στην Παλαιστίνη, και ενταφιάστηκε στο Μοναστήρι του Αγίου Σεργίου,
αλλά αργότερα, το ιερό του λείψανο μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, και
τέλος, στη Ρώμη από τους σταυροφόρους που άλωσαν την Κωνσταντινούπολη το 1204.
Ἀπολυτίκιον
Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Την πλάνην αφέμενος, την των Περσών νουνεχώς, τη πίστει
προσέδραμες, τη του Χρίστου ευσεβώς, σοφέ Αναστάσιε, όθεν και εν ασκήσει,
διαπρέψας ενθέως, ήθλησας υπέρ φύσιν, και τον όφιν καθείλες διό διπλώ στεφάνω,
θεόθεν εστεφάνωσαι.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Ὁ Μάρτυς σου Κύριε, ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτοῦ, τὸ στέφος
ἐκομίσατο τῆς ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· ἔχων γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς
τυράννους καθεῖλεν ἔθραυσε καὶ δαιμόνων τὰ ἀνίσχυρα θράση. Αὐτοῦ ταῖς ἱκεσίαις
Χριστέ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Κοντάκιον
Ἦχος α’. Χορός, Ἀγγελικὸς.
Τόν θεῖον Μαθητήν, καί συνέκδημον Παύλου, Τιμόθεον πιστοί,
ἀνυμνήσωμεν πάντες, σύν τούτῳ γεραίροντες, τόν σοφόν Ἀναστάσιον, τόν
ἐκλάμψαντα, ἐκ τῆς Περσίδος ὡς ἄστρον, καί ἐλαύνοντα, τά ψυχικά ἡμῶν πάθη, καί
νόσους τοῦ σώματος.
www.saint.gr
www.monastiria.gr
