Ο μοναχός που δέχτηκε το χαστούκι και νίκησε τον διάβολο!

Η ταπεινοφροσύνη στολίζει τον άνθρωπο. Ο ταπεινός άνθρωπος όπου και αν σταθεί, όπου και αν βρεθεί, σκορπάει μία κατά κάποιο τρόπο μυστηριώδη χάρη και γίνεται αγαπητός και προσφιλής.

Την ταπείνωσιν οι δαίμονες την τρέμουν, όπως ακριβώς συνέβη και με έναν υποτακτικόν: Ένας Χριστιανός είχε μία κόρη δαιμονισμένη και την επήγε σε πολλούς γιατρούς αλλά δεν βρήκε την θεραπεία της.

Σκέψεις στο Ευαγγέλιο της Κυριακής (Των Αγίων Πατέρων)

Πρωτ. Γεωργίου Δορμπαράκη

“Αὕτη ἐστίν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί Σε τόν μόνον ἀληθινόν Θεόν καί ὅν ἀπέστειλας ᾽Ιησοῦν Χριστόν” (᾽Ιωάν. 17,3) 

α. Τό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς τῶν Πατέρων ἀποτελεῖ τμῆμα τῆς ἀρχιερατικῆς προσευχῆς τοῦ Κυρίου, τήν ὁποία ἀπηύθυνε πρός τόν Οὐράνιο Πατέρα Του λίγο πρίν ἀπό τή σύλληψή Του στόν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ. Ὁ Κύριος ἀναφέρεται στήν ὁλοκλήρωση τοῦ ἔργου Του ἐπί τῆς γῆς καί συνεπῶς στήν ἐκπλήρωση τῆς ἀποστολῆς πού Τοῦ ἀνέθεσε ὁ Θεός Πατέρας καί πού δέν ἦταν ἄλλη ἀπό τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, γεγονός πού συνιστᾶ ταυτοχρόνως, κατά τά δικά Του λόγια, καί τή δόξα τοῦ Θεοῦ. 

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 1 Ιουνίου 2014 - Των 318 Αγίων Πατέρων Α´ Οικ. Συνόδου

Κατά Ιωάννην (ιζ΄ 1–13)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐπάρας ὁ Ἰησοῦς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπε· πάτερ, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασόν σου τὸν υἱόν, ἵνα καὶ ὁ υἱός σου δοξάσῃ σε, καθὼς ἔδωκας αὐτῷ ἐξουσίαν πάσης σαρκός, ἵνα πᾶν ὃ δέδωκας αὐτῷ δώσῃ αὐτοῖς ζωὴν αἰώνιον. Αὕτηδέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν.

Σύναξις Βοιωτών Αγίων

Οι Βοιωτοί Άγιοι τιμώνται το τελευταίο Σάββατο του Μαΐου εκάστου έτους

Βιογραφία

Οι Βοιωτοί Άγιοι τιμώνται από τις 26 Ιανουαρίου 2002 μ.Χ., ημέρα που αφιερώθηκε το Δεξιό Κλίτος του Ιερού Ναού του Αγίου Νικολάου του Νέου στο όνομα τους, ενω την Δεύτερη Κυριακή των Νηστειών του ιδίου έτους χοροστάτησε και λειτούργησε, με την ευλογία και την άδεια του Σεβ. Ποιμενάρχου (και νύν Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος) κ.κ Ιερωνύμου, ο Σεβ. Μητροπολίτης Χαλκίδος κ.κ Χρυσόστομος ο οποίος καθαγίασε την ασημοσκέπαστη εικόνα τους που βρίσκεται στο τέμπλο με Άγιο Μύρο σύμφωνα με την Εκκλησιαστική Τάξη. Έκτοτε το Εκκλ. Συμβούλιο προέβη στις εξής ενέργειες που αποβλέπουν στην Τιμή των Βοιωτών Αγίων:

Γέροντας Βασίλειος Γοντικάκης: “Τελικά μας σώζει αυτό που μας καταστρέφει...”

Ολόκληρο το μυστήριο της Εκκλησίας, που εί­ναι απόδειξι της μεθ' ημών παρουσίας του Κυρίου, φανερώνεται ως κάλλος αμήχανον μέσα απ' όλη τη λειτουργική θεολογία και λατρευτική ζωή, με τα τυπικά, τις προσευχές, τα λειτουργικά σκεύη, τις εικόνες και την υμνολογία, όπου ψάλλεται σε όλους τους ήχους η δογματική αλήθεια πού έγινε ποίησι.

Και όπως το κάλλος της θείας καλοσύνης σώ­ζει, η αληθινή σωτηρία μέσα στην Εκκλησία γεννά αγίους-καλλιτέχνες. Και συνεχίζεται η ζωή, ως φιλοκαλία Παραδείσου.

Ο Αββάς Μωυσής και η μάχη του καλού με το κακό…

Κάποτε ο αββάς Μωυσής πολεμήθηκε πολύ από τον πειρασμό της πορνείας. Μη μπορώντας άλλο να καθίσει στο κελλί του, πήγε και το είπε στον αββά Ισίδωρο.

Ο γέροντας τον παρακάλεσε να επιστρέψει στο κελλί του, αυτός όμως δεν δέχτηκε λέγοντας: «Δεν μπορώ, αββά». Τον πήρε τότε μαζί του ο γέροντας, τον ανέβασε στη στέγη και του είπε: «Κοίταξε προς τη δύση».Αυτός κοίταξε και είδε ένα αναρίθμητο πλήθος από δαίμονες όλο ταραχή και θόρυβο, έτοιμους για πόλεμο. Του είπε πάλι ο αββάς Ισίδωρος: «Δες και προς την ανατολή».

Η χαρά της θέας της Θεοτόκου

Επισκόπου Ηλία Μηνιάτη

Αδύνατον είναι ο νους μας να φαντασθεί το υπέρλαμπρον εκείνο φως, με το οποίον αστράπτει η μακαρία Παρθένος εις τον Παράδεισον. Η σελήνη, ο ήλιος είναι σκοτεινά πράγματα, παραβαλλόμενα με εκείνο το ανεκλάλητον κάλλος, το οποίον βλέπουσιν, και δεν χορταίνουσιν οι Μακάριοι. Τι ωραίον; Τι φαεινόν; Τι θεοειδές θέαμα εις τα μάτια των Σεραφίμ;

Εορτή της Αναλήψεως του Κυρίου

Γιορτάζουμε σήμερα 29 Μαΐου, ημέρα της Αναλήψεως του Κυρίου.

«Ὁ Κύριος ἀνελήφθη εἰς οὐρανούς, ἵνα πέμψῃ τὸν Παράκλητον τῶ κόσμω, οἱ οὐρανοὶ ἡτοίμασαν τὸν θρόνον αὐτοῦ, νεφέλαι τὴν ἐπίβασιν αὐτοῦ, Ἄγγελοι θαυμάζουσιν, ἄνθρωπον ὁρῶντες ὑπεράνω αὐτῶν, ὁ Πατὴρ ἐκδέχεται, ὃν ἐν κόλποις ἔχει συναϊδιον, Τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον κελεύει πᾶσι τοὶς Ἀγγέλοις αὐτοῦ, Ἄρατε πύλας οἱ ἄρχοντες ἡμῶν, Πάντα τὰ ἔθνη κροτήσατε χείρας. ὅτι ἀνέβη Χριστός, ὅπου ἣν τὸ πρότερον».

Απόδοση του Πάσχα

Η Ανάσταση συνεχίζεται! Αυτό δείχνει και η γιορτή της Αποδόσεως του Πάσχα. Τα ιδία γράμματα της νύχτας της Αναστάσεως, ακούγονται και κατά την Απόδοση του Πάσχα. Τελείται μια μέρα πριν απ’ τη γιορτή της Αναλήψεως.

Κάθε μεγάλη γιορτή στην Ορθόδοξη λατρεία έχει την «απόδοσή» της. Κάθε γιορτή είναι ζωντανό γεγονός, που επαναλαμβάνεται στη ζωή της Εκκλησίας, στη ζωή του πιστού.

Αλλά και για άλλο λόγο γίνεται ο επανεορτασμός μιας εορτής, δηλαδή η απόδοσή της. Για ν’ απολαύσουμε ακόμα μια φορά την ομορφιά της γιορτής.

Εορτή του Αγίου Ανδρέα, του δια Χριστόν Σαλού

Γιορτάζουμε σήμερα 28 Μαΐου, ημέρα μνήμης του Αγίου Ανδρέα, του δια Χριστόν Σαλού.

Ο βίος του Αγίου Ανδρέου συντάχθηκε από τον πρεσβύτερο Νικηφόρο της Αγίας Σοφίας Κωνσταντινουπόλεως, περί τα μέσα του 10ου αιώνος μ.Χ. (956 - 959 μ.Χ.), επί βασιλείας του Κωνσταντίνου Ζ' Πορφυρογέννητου.

Το Μοναχικό ή Αγγελικό σχήμα

Αυτό είναι το μοναχικό ή αγγελικό σχήμα. Όποιος γίνεται μεγαλόσχημος μοναχός, φορά­ει το σχήμα, που είναι το σύμβολο του δεύ­τερου βαπτίσματος του.

Έχει κεντημένο πάνω του, με κόκκινη κλωστή, το Σταυρό, πάνω στο Γολ­γοθά (που παριστάνεται σαν βάθρο), τη λόγχη και το σπόγγο - σύμβολα του Πάθους του Κυρίου μας. Ας δουμε τί συμβολίζουν τα κεντημένα γράμματα πάνω στο μοναχικό σχήμα.

Ένας αφανής άγιος Ιερεύς

Γράμματα πολλά δεν έμαθε, με δυσκολίες τελείωσε το σχολαρχείο της εποχής εκείνης, βαδίζοντας καθημερινώς δύο και πλέον ώρες για την πλησιέστερη κωμόπολη, ο Ευθύμιος. Από μικρός αγαπούσε την Εκκλησία βοηθώντας σαν παπαδάκι τον ευλαβή παππού του στην ψαλτική. Έτσι έμαθε την τάξη της Εκκλησίας και συγχρόνως να ψάλλει. Κι όταν έφυγε για την άλλη ζωή ο παππούς, έμεινε μοναδικός ψάλτης της Εκκλησίας ο Ευθύμιος.

Νεομάρτυρας Ευγένιος Ροντιόνωφ

Μαρτύρησε στις 23 Μαΐου 1996

Το παρακάτω σύντομο συναξάρι αποτελεί ένα ευλαβικό αφιέρωμα της Ιεράς Μονής μας. Η μετάφραση του ρωσικού κειμένου που λήφθηκε από  την ιστοσελίδα:  www.peoples.ru εκπονήθηκε από πατέρες της Μονής μας.

Ο Νεομάρτυρας Ευγένιος Ροντιόνωφ γεννήθηκε στις 23 Μαΐου 1977 κοντά στη Μόσχα-και συγκεκριμένα στο χωριό Κουρίλοβο, στην περιοχή της πόλεως Παντόλσκ-. Ήταν το μοναδικό παιδί της οικογένειας και βαπτίστηκε Ορθόδοξος Χριστιανός κατά την παιδική του ηλικία. Η μητέρα του ονομάζεται Λιουμπόβ (=αγάπη) Βασίλιεβνα.

«Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ – ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ»

Λόγος Επιμνημόσυνος, ρηθείς τη 29η Μαΐου του 1916

Μητροπολίτου Τραπεζούντος Χρυσάνθου

Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός

Η εορτή της Πεντηκοστής του έτους 1916 συνέπεσε να είναι την 29η Μαΐου, αποφράδα ημέρα της αλώσεως της των πόλεων Βασιλίδος, της «Θεοτοκουπόλεως και αγιοτόκου» Κωνσταντινουπόλεως.  Ο εκ Κομοτηνής καταγόμενος και ορμώμενος, αοίδιμος Μητροπολίτης Τραπεζούντος Χρύσανθος (μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών) κατ’ εκείνη την μεγάλη Κυριακή της Πεντηκοστής λειτουργούσε στον Μητροπολιτικό ναό της Τραπεζούντος και εξεφώνησε εμπνευσμένο  λόγο για την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως εν είδει «επιμνημοσύνου προσλαλιάς» υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των βιαίω και μαρτυρικώ τω τρόπω πεσόντων και τελειωθέντων υπερασπιστών της Κωνσταντίνου Πόλεως και ιδιαιτέρως του τελευταίου μάρτυρος και μεγαλομάρτυρος Αυτοκράτορος αυτής, του Κωνσταντίνου ΙΑ’ του Παλαιολόγου.

π. Βασίλειος Γοντικάκης: "Ἀναζητώντας τὸ νόημα"

Ἀναζητώντας τὸ νόημα - Ὁμιλία πατρὸς Βασιλείου Γοντικάκη, Προηγουμένου ἱερᾶς Μονῆς Ἰβήρων πρὸς τοὺς Νέους τὴν Δευτέρα 26-5-2014 στὶς 20.00 στὸ Βελλίδειο Συνεδριακὸ Κέντρο

orthodoxia-ellhnismos.gr

«Την όντως Θεοτόκον μεγαλύνομεν»

(Από το βιβλίο «Αθωνικό απόδειπνο» του Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου)

Ήταν ένα γεροντάκι που μόλις άκουγε τ’ όνομα της Παναγίας έκλαιγε σαν μικρό παιδί. Ήταν ένας Καυσοκαλυβίτης που όποτε γύριζε πλευρό τη νύχτα έψελνε το «Άξιον εστί». Ήταν ένας Γρηγοριάτης ηγούμενος πούχε «φάει» την εικόνα Της από τους πολλούς ασπασμούς. Ήταν ένας Νεοσκητιώτης που παρακαλούσε όποιον έβλεπε να μιλήσει, να γράψει, να εκδώσει, ότι υπήρχε για την Παναγία. Ήταν ένας μακαρίτης Ιβηρίτης που έπασχε από αγάπη προς την Πορταΐτισσα. Ένας Φιλοθεΐτης έλεγε: «Έχομεν βεβαίας τας ελπίδας εις την Γλυκοφιλούσαν» Παναγία· η μάνα των Αγιορειτών.

Τα μυστικά της ευχής “Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με”

“ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ”

Όλη η τέχνη είναι αυτή ακριβώς. Είτε περπατάς είτε κάθεσαι, είτε στέκεσαι, είτε εργάζεσαι, είτε βρίσκεσαι στην εκκλησία, άσε τη προσευχή αυτή να γλιστρήσει από τα χείλη σου “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με” με τη προσευχή αυτή στην καρδιά σου θα βρεις εσωτερική ειρήνη και γαλήνη σώματος και ψυχής ( Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ)

Το Ηγουμενείο και το ταγάρι που δεν άδειαζε

Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης

Κάποιοι, τρία χρόνια μετά, τον προτρέπανε να φτιάξει ένα καλό Ηγουμενείο, γιατί λείπει στη Μονή. Και τους ξένους, από διάκο μέχρι πατριάρχη κι από κλητήρα μέχρι υπουργό, συνήθως τους δεχότανε σε μια στενή, απέριττη και χωριάτικη τραπεζαρία, εκεί που τρώγανε και τρώνε οι μοναχοί. Ένα δωμάτιο με λίγες καλές καρέκλες επάνω, είναι κι αυτό ανεπαρκές. Δεν του άρεσε η ιδέα του μεγάλου Ηγουμενείου και, όταν τον πίεσαν, τα είπε κάπως αυστηρά: 

Απολυτίκιο Αγ. Ιωάννου του Ρώσου

Άγιος Ιωάννης ο Ρώσσος

ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΒΕΡΝΕΖΟΥ

ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΡΩΣΣΟΥ

Πατρίδα του η Ν. ΡΩΣΣΙΑ (Ουκρανία)

Σαν πιθανότερη χρονολογία της γέννησής του είναι το έτος 1690. Και τούτο γιατί στους πολέμους που άρχισαν το 1711 και τελείωσαν το 1718 είναι στρατιώτης του Τσαρικού Στρατού του Μεγάλου Πέτρου της Ρωσσίας. Τα Τουρκικά στρα­τεύματα ήσαν ακατάβλητα, βάδιζαν από νίκη σε νίκη, είχαν σπείρει τον τρόμο σ' όλα τα έθνη. Στρατιώτης ο Όσιος Ιωάννης μάχεται για να υπερασπισθεί την πατρίδα του, τη Ρωσσία. Γαλου­χημένος με τα νάματα της Ορθοδοξίας από τους Χριστιανούς γονείς του, τον συγκλονίζει η φρίκη του πολέμου, τα χιλιάδες παλληκάρια, γυναικόπαιδα, γέροι που κείτονται νεκροί στο πέρασμα της λαίλαπας, της πολεμικής μανίας των εχθρών.

ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΡΩΣΟΥ

Μοναστήρι εἶναι καὶ τὸ σπίτι σου, ἂν θές

Γιὰ ἀρκετὸ καιρὸ μὲ βασάνιζαν λογισμοί, γιατί νὰ μὴ γίνω κι ἐγὼ μοναχὸς νὰ ἀφιερωθῶ τελείως στὸν Θεό, ἀλλὰ παντρεύτηκα καὶ μὲ τὰ παιδιὰ ποὺ ἔκανα δεσμεύτηκα καὶ δὲν μπορῶ νὰ κάνω τίποτα καλὸ γιὰ τὸν Θεό. Μὲ αὐτὲς καὶ περισσότερες σκέψεις, πῆγα μιὰ μέρα στὸν Παππούλη καὶ ἀφοῦ ἐξομολογήθηκα τὶς διάφορες ἁμαρτίες ποὺ εἶχα, γιατὶ ὅλο ἁμαρτίες ἔκανα καὶ κάνω, μοῦ λέει, χωρὶς νὰ τοῦ πῶ τίποτα γι’ αὐτὸ τὸ θέμα: 

Μήνυμα Σεβ. Μητροπολίτου Θηβών και Λεβαδείας κ. Γεωργίου προς τους Υποψηφίους των Πανελλαδικών Eξετάσεων

Αγαπητά μου παιδιά,

Στην πρώτη μεγάλη μάχη που ετοιμάζεστε να δώσετε στη ζωή σας δεν είστε μόνοι, οι άνθρωποι που σας αγαπούν είναι δίπλα σας, οι γονείς σας, οι δάσκαλοί σας, οι φίλοι σας αλλά κι όλη η Εκκλησία με την προσευχή της.

Μοιραζόμαστε την αγωνία σας και προσευχόμαστε να ξεπεράσετε το άγχος σας και ο αγώνας σας και οι κόποι σας να ευοδωθούν.

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 25 Μαΐου 2014

Κυριακή του Τυφλού (Ιω. θ´ 1-38)

Τῶ καιρῷ ἐκείνῳ, παράγων ὁ ᾿Ιησοῦς, εἶδεν ἄνθρωπον τυφλὸν ἐκ γενετῆς. Καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ῾Ραββί, τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἢ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλὸς γεννηθῇ; ᾿Απεκρίθη ᾿Ιησοῦς· Οὔτε οὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλ᾿ ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ.᾿

Άγιος Νεκτάριος – Η καθαρή καρδιά είναι θρόνος Θεού

Τίποτε δεν είναι μεγαλύτερο από την καθαρή καρδιά, γιατί μια τέτοια καρδιά γίνεται θρόνος του Θεού. Και τι είναι ενδοξότερο από τον θρόνο του Θεού; Ασφαλώς τίποτα. Λέει ο Θεός γι’ αυτούς που έχουν καθαρή καρδιά: «θα κατοικήσω ανάμεσά τους και θα πορεύομαι μαζί τους. Θα είμαι Θεός τους, κι αυτοί θα είναι λαός μου» ( Β’ Κορ. 6, 16 )…

Ποιοί λοιπόν είναι ευτυχέστεροι απ’ αυτούς τους ανθρώπους;

Ἡ συνετὴ προάσπιση τῆς ἀλήθειας

Γράφει ὁ Ἀρχιμ. Ἰωὴλ Κωνστάνταρος

Kυριακή τοῦ τυφλοῦ (Ἰωάννου Θ' 1-38)

Ἡ Εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς Κυριακῆς τοῦ τυφλοῦ, πλὴν τῶν ἄλλων μᾶς βοηθᾶ νὰ ἐμβαθύνουμε στὸ μεγάλο θέμα τῆς ἀλήθειας καὶ τῆς στάσεως τῶν ἀνθρώπων ἔναντι αὐτῆς. Ὁ πρώην τυφλός, θεραπευμένος ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Κύριο, βρίσκεται στὸ ἐπίκεντρό των κατηγοριῶν. Ὅσο περισσότερο οἱ Ἰουδαῖοι προσπαθοῦν νὰ τὸν περιπλέξουν καὶ νὰ τοῦ ἀποσπάσουν ἔστω καὶ μία λέξη, γιὰ νὰ κατηγορήσουν τὸν Ἰησοῦ, τόσο καὶ περισσότερο αὐτὸς διακηρύττει καὶ θαρραλέα ὁμολογεῖ τὴν ἀλήθεια.

Περικυκλωμένος από πάρα πολλούς διαβόλους…

"Εκύκλωσάν με σαν κύνες πολλοί..."

Έλεγε ο π. Ευμένιος.

"Ήταν το έτος 1967 τέλη Σεπτεμβρίου, που βρέθηκα στον...Αχεντριά στο χωριό της μάνας μου και έφυγα για να πάω στο χωριό μας στην Εθιά, που είναι περίπου μια ώρα απόσταση με τα πόδια. Είχε νυχτώσει πολύ, αλλά τι ώρα ακριβώς ήταν δε θυμάμαι. Ίσως εννέα ή δέκα. Ανέβηκα απ' την μεριά που υπάρχουν πολλά πουρνάρια και λέγεται Φαρμακαρά και βγήκα στο λάκκο του Δρυ.

Το ωραιότερο πράγμα στη Γη...

Ένας καλλιτέχνης ήθελε να βρή και να ζωγραφίσει το ωραιότερο πράγμα στη γη. Ρώτησε έναν ιερέα, ποιο ήταν το καλύτερο πράγμα στην γη.

-Η πίστη, του απάντησε εκείνος. Είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο δυναμικού στη ζωή.

Τα δαιμόνια κυριεύονται από φρίκη όταν βρεθούν μπροστά στο Σώμα και το Αίμα του Κυρίου.

Φρίκη, τρόμος και πανικός κυριεύουν τα δαιμόνια, όταν βρεθούν μπροστά στο Σώμα και το Αίμα του Κυρίου, τη θεία Κοινωνία. Γι’ αυτό πάντοτε οι δαιμονισμένοι σπαράζουν και χτυπιούνται ελεεινά, όταν πλησιάσουν στα τίμια Δώρα, πράγμα που δε συμβαίνει πριν από τον καθαγιασμό και τη μεταβολή τους. Είναι και τούτο μια συνεχής και περίτρανη απόδειξη, ότι η θεία Κοινωνία είναι πράγματι Σώμα και Αίμα Χριστού.

Μην αφήσεις Παναγία μου να πεθάνω πριν παραδώσω σε χέρια σίγουρα την εικόνα σου

O γέρο Χαραλάμπης έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του με την νοσταλγία της χαμένης του πατρίδας. Σκεφτόταν συνέχεια το όμορφο χωριό του κοντά στην Προύσα και τα μάτια του βούρκωναν. Μ’αυτόν τον καημό έφυγε για την ζωή.

Συχνά έπαιρνε στην αγκαλιά του τον εγγονό του τον Μπάμπη, και του μιλούσε για το χωριό του. Του περιέγραφε πως ήταν η εκκλησία, το σχολείο που έμαθε τα πρώτα του γράμματα, την πλατεία που έπαιζε. Με μεγάλη λεπτομέρεια του περιέγραφε το σπίτι που γεννήθηκε, παντρεύθηκε, απέκτησε τα παιδιά του.

Η μετάνοια είναι μία πνευματική άνοιξη

Το γεγονός το αφηγήθηκε μία εθελόντρια αδελφή νοσοκόμα και συνέβη στο παλαιό νοσοκομείο των Πατρών, στον «Άγιο Ανδρέα».

Είπε: «Περί το 1968-69 έκανα την πρακτική μου εξάσκηση στο παλαιό νοσοκομείο των Πατρών που βρισκόταν κοντά στο κάστρο. Η κατάσταση βέβαια ήταν θλιβερή από κτιριακής πλευράς, παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες που λιγοστού νοσηλευτικού προσωπικού και των γιατρών. Εμείς οι εθελόντριες βοηθούσαμε όσο μπορούσαμε τις μόνιμες αδελφές και συγχρόνως εξασκούμεθα.

Ο υπερήφανος δεν μετανοεί είναι…νούς αμεταμέλητος!

Στα ησυχαστήρια των Κατουνακίων, στην Καλύβα «Γέννησις του Χριστού» με εγκράτεια και άσκηση ζούσε ο Μοναχός Ιλαρίων, σαν υποτακτικός στην Συνοδεία του Γέροντος Αρτεμίου και Παντελεήμονος Μοναχού.

Ο Μοναχός Ιλαρίων είχε ευστροφία και ετοιμότητα στο μυαλό, ήταν εγκρατής και άκρως ασκητικός, είχε πολύ μελέτη στα Πατερικά βιβλία, έκανε τον Κανόνα του ανελλιπώς και απέφευγε τις συναντήσεις και συναναστροφές με τους άλλους ερημίτες Μοναχούς.

Η εμπιστοσύνη στον λογισμό είναι αρχή πλάνης

-Γέροντα, όταν θυμώνω, γίνομαι σαν χείμαρρος δεν μπορώ να συγκρατηθώ.

-Γιατί να μην μπορής να συγκρατηθής;

-Γιατί πιστεύω στον λογισμό μου.

- Έ, τότε έχεις δικό σου πιστεύω, δικό σου σύμβολο πίστεως!...

Ο Ταξιάρχης του Μανταμάδου

Η εξωτερική ολόσωμη εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ 
η οποία εξαφανίστηκε το 1964

Ή ανέλπιστη σωτηρία

Στα 1963, το πρωινό εκείνο της επιθέσεως των Τουρκοκυπρίων στη μαρτυρική Κύπρο, όταν μπήκε ο νεωκόρος στο ιερό προσκύνημα του Μανταμάδου για ν' ανάψει το καντήλι του Ταξιάρχη, είδε κατάπληκτος πώς η ολόσωμη εικόνα του έλειπε! Αύτη ή απροσδόκητη εξαφάνιση προκάλεσε σύγχυση στον ευσεβή λαό και κράτησε μια βδομάδα. Ξαφνικά, η εικόνα βρέθηκε πάλι στη θέση της, όπως είχε εξαφανιστεί.

Πέρασε καιρός. Ένα χειμωνιάτικο πρωινό ο νεωκόρος του Μανταμάδου άκουσε ποδοβολητό αλόγου. Βγαίνει έξω και βλέπει ένα νέο, πού μόλις είχε ξεπεζέψει, να σηκώνει στους ώμους του ένα κριάρι.

Σεισµoγόνoς Προσευχὴ

Ὁ π. Ἀλύπιος, τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ξενοφῶντος, διακρινόταν πολὺ γιὰ τὸν ζῆλο του. Ἰδιαίτερα ἀγαποῦσε νὰ βρίσκη ἕνα ἥσυχο µέρος καὶ νὰ προσεύχεται συνεχῶς µἐ τὴν εὐχή, δηλαδὴ τὸ “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν µε”. Κάθε φορὰ ποὺ ἔλεγε τὴν εὐχή, σκιρτοῦσε ἡ ψυχή του ἀπὸ ἀνέκφραστη χαρά. Κάποτε ὅµως τὰ πράγµατα πῆραν ἄσχηµη τροπή. Χωρὶς νὰ µπορῆ καὶ ὁ ἴδιος νὰ τὸ ἐξηγήση, ἀδυνατοῦσε νὰ συνεχίση τὴν εὐχή. Ἂν δοκίµαζε µιὰ φορὰ νὰ τὴν πῆ, ἀµέσως ἄρχιζε νὰ κλονίζεται τὸ σῶµα του.

Ένα κομμάτι σοκολάτα....! (Αληθινή ιστορία)

Την ιστορία αυτή την αφηγήθηκε η μητέρα μιας Μοναχής και αφορούσε την δική της οικογένεια.  «Κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής υποφέραμε πολύ. 

Έφθασε ημέρα που στο σπίτι μας δεν υπήρχε τίποτε άλλο εκτός από νερό! Τότε ο πατέρας μου μας πήρε από το χέρι και ανεβήκαμε ψηλά στο βουνό, που δέσποζε πάνω από το χωριό που μέναμε, και μαζέψαμε λούπινα.  Τα χιλιοέβρασε η καημένη η μητέρα μου, αλλά δεν λέγανε να ξεπικρίσουν.  Με αυτά ξεγελούσαμε την πείνα μας, αλλά τα μάτια μας έκαιγαν από την πίκρα. Και να φανταστεί κανείς ότι είχαμε και σοβαρά άρρωστη την μεγαλύτερη αδελφούλα μου. 

Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης: Η επιστήμη της συγχώρεσης

Αν θέλεις να σε συγχωρούν οι άλλοι, συγχώρησε τους άλλους πρώτος εσύ έλεγε ο Γέροντας Ιάκωβος

Μορφωμένος άνθρωπος ο κ. Σταύρος. Με πτυχίο πανεπιστημίου και ξένες γλώσσες και πείρα ζωής. Δυσκολευόταν, όμως, στα πνευματικά. Δεν μπορούσε να καταλάβει και τα πιο απλά πράγματα. Όλα τα εξέταζε και τα πλησίαζε ορθολογιστικά. Είχε αναπτύξει το νου και όχι την καρδιά. Δεν ήταν πρόθυμος να συγχωρήσει εύκολα τους άλλους. Ειδικά αυτούς που έβλεπε κατώτερους και εμπαθείς. 

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΚΡΥΒΕΤΑΙ Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΕΙΚΟΝΑ Ioannis Gentzos

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΦΙΛΟΘΕΪΤΟΥ

Η θλίψις είναι κακό πράγμα. Αλλά πίσω απ΄ αυτό, πίσω από τον πόνο, πίσω από την θλίψη, πίσω από την δοκιμασία, κρύβεται η ευλογία του Θεού., κρύβεται η αναγέννησις, η ανάπλασις του ανθρώπου, της οικογένειας. Οι πάντες σχεδόν την μεταστροφή τους την οφείλουν σε κάποια δοκιμασία. Νομίζουν ότι πηγαίνουν όλα ωραία. τους παίρνει ο Θεός το παιδί. Κλάματα, κακό, κλπ. Έρχεται και επισκιάζει έπειτα η χάρις του Θεού και ειρηνεύουν οι άνθρωποι. 

ΟΙ ΑΠΡΟΣΕΞΙΕΣ ΜΑΣ ΓΕΝΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ – ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΦΙΛΟΘΕΪΤΟΥ

Iερά Μονή Φιλοθέου

Η παιδεία του Κυρίου μου δίνει οφέλη, η παιδεία Κυρίου με συνετίζει, η παιδεία Κυρίου με φέρνει στο λογαριασμό. Το θέλει και το επιτρέπει, γιατί λόγο της ασθενείας σου, της απροσεξίας σου, σου χρειάζεται αυτό το πράγμα.

- Άρα λοιπόν ό,τι κακό έρχεται, είναι από την αμαρτία μας.

Άγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη

ΒΙΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΣΤΕΠΤΩΝ ΚΑΙ  ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΒΑΣΙΛΕΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ

Είναι γνωστό πως λίγα πρόσωπα στη μακραίωνη πορεία της ανθρωπότητας τιμήθηκαν από την Ιστορία με τον τίτλο του Μεγάλου. Εξέχουσα ανάμεσά τους μορφή αποτελεί αναμφίβολα ο Μέγας Κωνσταντίνος. Κι αναδείχτηκε πραγματικά Μεγάλος, όχι μόνο σε έργα πολιτικής σύνεσης, οικονομικής διαχείρισης, διοικητικής μεταρρύθμισης, στρατιωτικής δεξιοτεχνίας, φρόνησης και ανδρείας, αλλά, με άριστο συνδυασμό, Μεγάλος και σε έργα μεγάλα, στερέωσης του μέχρι τότε χειμαζομένου Χριστιανισμού, ενίσχυσης της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αποκατάστασης της εσωτερικής της ενότητας, τιμής των αγίων Μαρτύρων, ανέγερσης ναών, σύγκλησης Συνόδων...

Ο Μονόλογος Του Θεού...

Σε κοίταξα όταν ξύπνησες το πρωΐ. Περίμενα να μου ’πείς δυό – τρείς λέξεις, ευχαριστώντας με γιά όσα σου συνέβαιναν, ζητώντας τη γνώμη μου γιά ό,τι πρόκειται να κάνεις σήμερα. 

Παρατήρησα ότι ήσουν πολύ απασχολημένος προσπαθώντας να βρείς τα κατάλληλα ρούχα γιά να πάς στη δουλειά σου. Ήλπιζα να βρείς κάποιες στιγμές να μου ’πείς μιά καλημέρα! Αλλά ήσουν πολύ απασχολημένος. Γιά να ’δείς ότι είμαι κοντά σου, έφτιαξα γιά σένα τον πολύχρωμο ουρανό και το κελάηδημα των πουλιών. Κρίμα όμως που δεν παρατήρησες ούτε τότε την Παρουσία μου.

Άνασσα του Σπηλαίου - Πορταΐτισσα...

Πραγματική Ιστορία, Λευκωσία Μάιος 2014

Απάντησε σε όραμα,
στην κόρη, μη φοβάσαι,
είμαι η Πορταΐτισσα
και αυτό, να το θυμάσαι….

Εγώ θα είμαι πλάι σου,
σε όλες τις δυσκολίες
και γέμισε η καρδιά ευθύς,
χαρά και ευχαριστίες….

Προσκύνημα στον Άθωνα

Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη,

Θεολόγου – Φιλολόγου, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

«Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θα βρεις άλλες θάλασσες. Η πόλις θα σε ακολουθεί» γράφει ο Καβάφης. Έδωσα μια και πήρα, προσκυνητής μαθές στο μοναστήρι του Οσίου Γρηγορίου, τι είναι και αυτές οι σκέψεις που σε ακολουθούν και προλαμβάνουν ακόμη και τα ενδο-λεγόμενά σου! Άν ο άνθρωπος δεν επιθυμεί τον κόσμο καθίσταται από-κοσμος; Και επιπλέον, εάν επιθυμεί περισσότερο των κοσμικών χρηστικών ορίων τον κόσμο, τότε καθίσταται κοσμικός; Και αν επιθυμεί να συνταιριάξει τα ‘’εως πριν διεστώτα’’ – γιατί όχι και αύριο – τότε καλείται ‘’προσκυνητής’’ που αναζητά Θεό μακριά από τον κόσμο; Εδώ μπερδεύεται ο νους μου, «η πόλις θα σε ακολουθεί» προσκυνητά από-κοσμε!

19 Μαΐου: Ημέρα Μνήμης για την Γενοκτονία των Ποντίων

Μαρτυρίες από τον ξεριζωμό και τη γενοκτονία των Ποντίων

Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν για τη γενοκτονία των Ελλήνων στον μικρασιατικό Πόντο φαίνεται από το παρακάτω κείμενο της Κεντρικής Ένωσης Ποντίων Ελλήνων εκείνης της περιόδου στο οποίο αναφέρονται οι τρόποι εξόντωσης:

«Οι Τούρκοι εκτόπιζαν και εξώριζαν τους Ελληνες μέσα στην βαρύτερη κακοκαιρία, χωρίς να τους επιτρέψουν να παραλάβουν ούτε τρόφιμα, ούτε στρώματα. Τα κυβερνητικά όργανα που συνόδευαν τους εκτοπιζόμενους δεν επέτρεπαν στα θύματά τους να σταθμεύουν σε κατοικημένα μέρη, αλλά μόνο σε μέρη έρημα και εκτεθειμένα στις χειμερινές συνθήκες. 

"Εάν δεν βρεις τον Χριστό σε αυτήν τη ζωή…."

trelogiannis.blogspot.gr

Ο πόλεμος και τα όπλα του Χριστιανού

Στα χρόνια μας δεν γίνεται διωγμός των χριστιανών, όπως σε παλαιότερες εποχές, από ειδωλολάτρες αυτοκράτορες ή άλλους άπιστους ανθρώπους, και εύχομαι να μη γίνει ποτέ.

Διεξάγεται όμως, ένα πνευματικός πόλεμος ανάμεσα στους πιστούς και τους δαίμονες. Τώρα, όπως λέει ο απόστολος, «δεν έχουμε να παλέψουμε με ανθρώπους, αλλά με αρχές και εξουσίες, δηλαδή με τους κυρίαρχους του σκοτεινού τούτου κόσμου, τα πονηρά πνεύματα που βρίσκονται ανάμεσα στη γη και στον ουρανό» (Εφ.6:12).

Ο Γέροντας Παΐσιος διηγείται...

Η «αμαρτία» του γερο-Αυγουστίνου.

Ένας ευλογημένος αγιορείτης μοναχός, ο γερο-Αυγουστίνος ο Ρώσος (1882-1965), ήταν πολύ ενάρετος, πολύ ταπεινός και πολύ αγωνιστής. Κάποτε παρουσιάστηκε ο διάβολος μέσα στο κελί του σαν σκύλος φοβερός.

Πετούσε φωτιές από το στόμα και όρμησε πάνω στο γέροντα για να τον πνίξει, επειδή, όπως του είπε, καιγόταν από τις προσευχές του.
Ο γερο-Αυγουστίνος τον άρπαξε και τον πέταξε στον τοίχο φωνάζοντας:
Κακέ διάβολε, γιατί πολεμάς τα πλάσματα του Θεού;

Την γνωρίζω εγώ!!!

Ήταν πρωί, περίπου 8:30 π.μ., όταν ένας ηλικιωμένος περίπου 80 χρονών, με ράμματα στον αντίχειρά του, έφτασε στο νοσοκομείο. Είπε ότι ήταν βιαστικός, και ότι είχε ένα άλλο ραντεβού στις 9:00 π.μ. Η νοσοκόμα τον είδε να κοιτάει επίμονα το ρολόι του και, επειδή δεν ήταν και πολύ απασχολημένη, αποφάσισε να δει τη πληγή Tου. Ενώ του φρόντιζε τα ράμματα, τον ρώτησε αν είχε άλλο ραντεβού με γιατρό σήμερα. Ο ηλικιωμένος είπε πως δεν είχε ραντεβού με γιατρό, αλλά ότι έπρεπε  να πάει στο γηροκομείο για να φάει πρωινό με την σύζυγό του.

Το Ευαγγέλιο της Κυριακὴς 18 Μαΐου 2014 (Κυριακὴ τῆς Σαμαρείτιδος)

Κατά Ιωάννην (δ΄ 5–42)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἕρχεται ὁ Κύριος εἰς πόλιν τῆς Σαμαρείας λεγομένην Συχάρ, πλησίον τοῦ χωρίου ὃ ἔδωκεν Ἰακὼβ Ἰωσὴφ τῷ υἱῷ αὐτοῦ· ἦν δὲ ἐκεῖ πηγὴ τοῦ Ἰακώβ. Ὁ οὖν Ἰησοῦς κεκοπιακὼς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας ἐκαθέζετο οὕτως ἐπὶ τῇ πηγῇ· ὥρα ἦν ὡσεὶ ἕκτη. Ἔρχεται γυνὴ ἐκ τῆς Σαμαρείας ἀντλῆσαι ὕδωρ. Λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· δός μοι πιεῖν. Οἱ γὰρ μαθηταὶ αὐτοῦ ἀπεληλύθεισαν εἰς τὴν πόλιν ἵνα τροφὰς ἀγοράσωσι.

Πρόσκληση

Σας περιμένουμε με χαρά στην εκδήλωση που οργανώνουν:

·Η Ενορία Αγίου Γεωργίου

·Ο Θρησκευτικός Σύλλογος Αγ. Ιωάννης ο Καλοκτένης

·και η χορωδία κυριών

με την ευκαιρία της επετείου της άλωσης της Κων/λεως την 24η Μαίου ημέρα Σάββατο και ώρα 7μμ στην αίθουσα ομιλιών του Συλλόγου (πρώην οικοτροφείο).

Κύρια ομιλήτρια η καθηγήτρια κα Ελένη Μπάκα με θέμα:

“Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης στη Λαϊκή Συνείδηση”

Εκ της Ενορίας

«Ἀπ΄ τὸ ταπεινό τό ἐξωκκλήσι... ἕως τὴν Ἁγιὰ Σοφιά!»

Γράφει ὁ Ἀρχιμ. Ἰωὴλ Κωνστάνταρος

Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος (Ἰωάννου Δ' 5-42)

Ὅσοι ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τῆς χάριτος καὶ μάλιστα ὅσοι ἀποτελοῦμε συνειδητὰ μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μᾶλλον δυσκολευόμαστε νὰ ἐννοήσουμε τὴν δίψα τῆς ἀληθινῆς λατρείας τοῦ Θεοῦ ποὺ εἶχαν οἱ ἄνθρωποι, σὲ παγκόσμια κλίμακα, πρὸ τῆς Ἐνανθρωπήσεως, καὶ φυσικὰ συνεχίζουν νὰ ἔχουν ὅσοι δὲν γνώρισαν ἀκόμα τὸν ἀληθινὸ Θεό.

"Τη Θεοτόκω εκτενώς νυν προσδράμωμεν" Δημητρίου Π. Λυκούδη

ΠΗΓΉ

"Θέλεις να πολεμήσεις εις την πρώτην γραμμήν;"

Μια νύκτα λοιπόν, όπως ηυχόμην, ήλθον πάλιν εις θεωρίαν και ηρπάγη ο νους μου εις ένα κάμπον.

Και ήσαν κατά τάξιν – κατά σειράν – μοναχοί συνταγμένοι εις μάχην. Και ένας υψηλός στρατηγός ήλθε πλησίον μου και μου λέγει: Θέλεις, μου λέγει, να εισέλθεις, να πολεμήσεις εις την πρώτην γραμμήν ;

Και εγώ τον απάντησα ότι σφόδρα επιθυμώ να μονομαχήσω με τους αντίκρυ αιθίοπας. όπου ήσαν κατέναντι ωρυόμενοι και πνέοντες πυρ ως άγριοι σκύλοι, όπου μόνον η θεωρία τους σου επροξένει τον φόβον. Αλλ΄ εις εμένα δεν ήτο φόβος. διότι είχον τοσαύτην μανίαν, όπου με τα δόντια μου να τους σκίσω.

"Τότε που η ηλικία ήταν ακόμα τρυφερή τότε έπρεπε να είχες ξεριζώσει τα αγκάθια"

Αν πρόκειται να μας ζητηθούν ευθύνες για τους άλλους ανθρώπους – εφόσον μας έχει πει ο απόστολος Παύλος : κανένας να μην ζητάει το δικό του, αλλά καθένας να φροντίζει για το συμφέρον του άλλου. (Α Κορ. 10, 24) – πόσο περισσότερο θα είμαστε υπόλογοι για την έλλειψη της φροντίδα μας προς τα παιδιά μας; Θα μας πει ο Θεός: Δεν το ‘χες το παιδί κοντά σου από βρέφος; Δεν σε έχω ορίσει δάσκαλό του, προστάτη, κηδεμόνα και οδηγό του; Δεν το είχα αφήσει ολοκληρωτικά στα χέρια σου;