Οἱ ἀρχάριοι καί ἀδύναμοι ἄνθρωποι πολεμοῦνται ἀπό
τους πιό ἀδύναμους δαίμονες. Ὅταν, ὅμως, οἱ ἀθλητές τοῦ Χριστοῦ θριαμβεύσουν ἐναντίον
τῶν πρώτων αὐτῶν ἀντιπάλων τους, θά βρεθοῦν σταδιακά ἀντιμέτωποι μέ
πιό σκληρές ἐχθρικές δυνάμεις.
Ὁ Χριστός, πάντως, ὡς ὁ πιό ἑπιεικής
διαιτητής καί ἐπόπτης αὐτῶν τῶνἀγώνων, συγκρατεῖ τήν ἰσορροπία ἀνάμεσα
σ' ἐμᾶς καί τους ἀντιπάλους μας,ἀναχαιτίζει τήν ὑπερβολική ὁρμή
τῶν ἐχθρικῶν ἐφόδων τους καί, ἐπιπλέον, «μαζί μέ τόν πειρασμό» μᾶς
χαρίζει «καί τή δύναμη, ὥστε νά μπορέσουμε νά τόνἀντιμετωπίσουμε νικηφόρα
καί ὁριστικά» (πρβλ. Α' Κορ. 10:13). Ἄν δέν εἴχαμε αὐτή τή θεϊκή
βοήθεια, τότε ἀσφαλῶς οἱ δαίμονες θά μᾶς καταπόντιζαν.
Τά πονηρά πνεύματα, βέβαια, μᾶς ὑποκινοῦν στό κακό, ἀλλά
δέν μᾶςἐξαναγκάζουν καί νά τό πράξουμε. Ἄν μποροῦσαν νά μᾶς ἐξαναγκάσουν,
τότε δέν θά ὑπῆρχε ἄνθρωπος πού νά μήν ἁμάρτανε μέ κάθε εἴδους ἁμαρτία. Ἀλλά,ὅπως
αὐτοί ἔχουν τή δυνατότητα νά μᾶς βάζουν σέ πειρασμούς, ἔτσι κι ἐμεῖςἔχουμε
τή δύναμη καί τήν ἐλευθερία νά μήν τούς δεχόμαστε. Εἶναι, λοιπόν,ἀπόλυτα
σίγουρο ὅτι οἱ δαίμονες δέν ἔχουν καμιά δύναμη πάνω μας, παρά
μόνοὅταν τούς παραδώσουμε τό θέλημά μας.
Ἐπίσης, τά πονηρά πνεύματα δέν ἔχουν τήν ἐλευθερία
νά κάνουν τό κακόἀπεριόριστα καί σέ ὁποιονδήποτε θελήσουν. Ἡ περίπτωση
τοῦ Ἰώβ εἶναι μιάὁλοφάνερη ἀπόδειξη: Ὁ ἐχθρός δέν τόλμησε
νά πειράξει τόν Ἰώβ περισσότεροἀπό ὅσο τοῦ ἐπέτρεψε ἡ θεία
οἰκονομία. Τό ἴδιο ἐπιβεβαιώνεται καί μέ ὅσα ἔλεγαν οἱ δαίμονες
στόν Χριστό, ὅταν Ἐκεῖνος τούς ἔδιωχνε ἀπό τόν δαιμονισμένο
τῶν Γεργεσηνῶν: «Ἄν εἶναι νά μᾶς διώξεις, ἄφησέ μας νά πᾶμε στό κοπάδι τῶν
χοίρων» (Ματθ. 8:31). Ἀφοῦ λοιπόν τότε, χωρίς τή θεία παραχώρηση, δέν
μποροῦσαν νά εἰσέλθουν οὔτε στούς βρωμερούς χοίρους, πῶς νά πιστέψουμε ὅτι
μποροῦν νά μποῦν μέ τή θέλησή τους σ' ἕναν ἀνθρωπο, πλασμένο «κατ' εἰκόνα»
Θεοῦ; Γι' αὐτό ὁ ἀπόστολος μᾶς προτρέπει: «Ἀντισταθεῖτε στόν διάβολο,
κι αὐτός θά φύγει μακριά σας» (Ἰακ. 4:7).
πηγή:εδώ
