Α. Επισκέπτεται τον
Άθω.
Ήρθε η ώρα που οι Απόστολοι θα διασκορπίζοντο στη γη για
να κηρύξουν το Ευαγγέλιο. Όμως για το που θα πήγαινε ο καθένας, θα έριχναν
κλήρο. Έβαλαν κλήρο και για την Παρθένο. Ο κλήρος έδειξε για Αυτή την μακρινή
χώρα των Ιβήρων. Το δέχθηκε. Και ετοιμάζονταν. Όμως ο Υιός της είχε άλλο
σχέδιο. Της παραγγέλνει με τον αρχάγγελο Γαβριήλ : «Μη πας στην Ιβηρία. Μη
φεύγεις από την Ιουδαία. Πήγαινε προ στιγμή στη χερσόνησο του Άθω.» (τότε
κατοικείτω από ειδωλολάτρες).
Ενώ το είχε «χωνέψει», πως θα πήγαινε στην Ιβηρία, τώρα
αλλάζει τα σχέδια. (Τόσο εύκολα…) Ξεκίνησε με τον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο για
τον Άθω (σήμερα Άγιον Όρος).
Καθώς έμπαινε στο λιμάνι (πάντα κατά την παράδοση) έγιναν
τέρατα και σημεία. Τα δένδρα, τα σπίτια και η κορυφή του Άθω, προσκυνούσαν την
μεγάλη επισκέπτρια. Το μεγάλο άγαλμα του Δία, που στέκονταν στην κορυφή, έπεσε
στο γκρεμό, κάνοντας μεγάλο κρότο. Έγινε συντρίμμια.
Τα άλλα αγάλματα εκραύγαζαν : «Άνδρες του Απόλλωνος
πηγαίνετε στο λιμάνι του Κλήμεντος.Προϋπαντήστε την Μαρία, τη Μητέρα του
Θεού». Ευθύς τα αγάλματα αυτά εκονιορτοποιήθησαν. (Ήδη ο Υιός της ετοίμασε
το έδαφος για πνευματική σπορά). Τρόμος κυρίευσε τους κατοίκους. Κατέβηκαν στο
λιμάνι. Υποδέχτηκαν με δέος την Μητέρα του Κυρίου. Και άκουσαν από το πανάγιο
στόμα της το μήνυμα της σωτηρίας.
Η Θεοτόκος ευχαρίστησε τον Κύριο και τον παρακάλεσε:
-Να προστατεύει τον τόπο αυτό μέχρι της συντέλειας του αιώνος από αοράτους και ορατούς εχθρούς. Και να του χαρίζει όλα τα αγαθά.
Και ο Υιός της της απάντησε :
- Ότι μου ζήτησες θα γίνει. Αρκεί να φυλάττουν τις εντολές
μου. Από τώρα και στο εξής ο τόπος αυτός θα είναι δικός σου. Θα είναι το
περιβόλι σου και λιμάνι σωτηρίας.
Β. Στην Ιερουσαλήμ.
α. Τόπος
διαμονής
Μετά τον Άθω γύρισε στα Ιεροσόλυμα. Εγκαταστάθηκε στην
Γεθσημανή, στην περιοχή Σιών. Κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό έμεινε στο
υπερώον (λόγος Β’ εις Κοίμηση κεφ. 4). Έμεινε εκεί μέχρι την κοίμηση της.
Περίπου είκοσι χρόνια.
β. Το παρουσιαστικό
της.
Αγαπούσε τη λιτή και μονόχρωμη ενδυμασία. Συνηθισμένη
φορεσιά της ήταν η «εσθήτα» (πανωφόρι) και η ζώνη. Είχε ανάστημα κανονικό. Το
πρόσωπο της είχε χρώμα ωρίμου σταριού. Είχε ξανθά μαλλιά, και μάτια. Κατά τον
Πιλάτο, ήταν η πιο όμορφη γυναίκα του κόσμου.
γ. Η ασκητική της
ζωή.
Η εις ουρανούς ένδοξη Ανάληψη του υιού της, έγινε αφορμή να
αυξήσει την ασκητική της ζωή.
Συγκεκριμένα:
Ξενυκτούσε στην προσευχή! Και δεν προσευχόταν όρθια ή
γονατιστή. Χρωμάτιζε την προσευχή της με τις επίμονες γονυκλισίες (μετάνοιες).
Έκανε τόσες πολλές μετάνοιες, ώστε στα άγια γόνατα της σχηματίστηκαν «κόμποι»,
όπως της γίδας. Το δε μάρμαρο που ακουμπούσαν τα γόνατα της… βαθούλωσε!!!
Κατακουρασμένη κοιμόταν χάμω για λίγο. Έχοντας σαν στρώμα
μια πέτρα.!! Και στη νηστεία ήταν εξίσου αυστηρή. Την τηρούσε πάντα με ακρίβεια
και αυστηρότητα. Νηστεία αγρύπνια προσευχή ήταν το τρίπτυχο της πνευματικής
ζωής της.
δ. Η κοινωνική της
δραστηριότητα.
Ήταν φιλόξενη. Υποδεχόταν και περιποιόταν τους ξένους με
πλατειά καρδιά. Έκανε ελεημοσύνες. Έτρεχε στα ορφανά, στις χήρες, στους
καταπονημένους, στους θλιβομένους. Η μεγάλη της ευσπλαχνία, ράγιζε και τις
πέτρινες ψυχές. Τα προβλήματά τους ήταν και δικά της προβλήματα. Περισσότερο
δικά της. Την πυρπολούσαν. Δεν την άφηναν να ησυχάσει. Έβγαζε δαιμόνια.
Θεράπευε αρρώστους.
ε. Την σέβονταν οι
πάντες.
Είχε τόσο πολύ εξαϋλωθεί από την υπερβολική της άσκηση,
ώστε φαινόταν πως δεν είχε πιά σάρκα! Είχε τέτοιο φωτεινό πρόσωπο, τέτοια
επιβλητική μορφή, ώστε και μόνο η παρουσία της συγκλόνιζε! Γι αυτό παρόλο, που
κατοικούσε εκεί που πριν από λίγο καιρό οι Ιουδαίοι σταύρωσαν το παιδί της, την
σέβονταν οι πάντες. Όχι μόνο οι δικοί της και οι γνωστοί της, αλλά και αυτοί οι
εχθροί του Χριστού!
Από
το βιβλίο του Αρχιμανδρίτου Βασιλείου Μπακογιάννη “Χαίρε Κεχαριτωμένη”
Πηγή: Περιοδικό ΕΝΔΟΝ
το
είδα στο Σπιτάκι της Μέλιας
από
το Αντέχουμε
Αναρτήθηκε
koukfamily.blogspot.gr
