Σε ένα περίπου χρόνο από τον θάνατο του άντρα της, της
ήρθε από την Εφορία Μεγάρων μια ειδοποίηση να πάει να τακτοποίηση ένα μεγάλο
ποσόν πού εκκρεμούσε από παλιές επιχειρήσεις του άντρα της. Πράγματι είχε
επιχείρηση μεγάλη τότε γύρω στα 1970, και είχε πέσει έξω.
Η αδελφή μου περίλυπος ήρθε και το είπε μονάχα σε μάς,
δηλαδή στην μητέρα μου και σε μας τις δύο αδελφές της, και μας παρακάλεσε να
μην το πούμε πουθενά.
Πήγε στην Εφορία και ζήτησε να μάθει το ποσόν και πώς θα
μπορούσε να το τακτοποίηση. Της είπε ο Έφορος ότι εκείνη την ήμερα δεν μπορούσε
να την εξυπηρέτηση γιατί είχε πολύ κόσμο και θα έπρεπε να δη το φάκελλο με
προσοχή. Της είπε λοιπόν να του τηλεφωνήση σε δύο-τρείς ημέρες.
Πράγματι, αφού πρώτα
ήρθαμε στην Γοργοεπήκοο και προσευχηθήκαμε να πάνε όλα καλά, και να το
τακτοποίηση το θέμα, όπως μόνο εκείνη ήξερε και μπορούσε, διότι χρήματα δεν
υπήρχαν.
Σε τρεις μέρες πού πήρε τον Έφορο να της πει το ποσόν,
άκουσε κάτι πού δεν πίστευε στα αυτιά της. «κα
Μαν., το χρέος σας τακτοποιήθηκε, ήρθε χθες μία κυρία και ξόφλησε όλο το χρέος,
ο φάκελλος έκλεισε.» Η αδελφή μου τον ρώτησε πώς και τί, διότι η ίδια δεν
είχε πάει να πλήρωση.
«Δεν ξέρω», της
είπε, «ποιά ήταν η κυρία. Το θέμα είναι ότι ο φάκελλος έκλεισε, διότι πληρώθηκε
το χρέος».
Σημειωτέον δεν το είχαμε πει πουθενά, δεν το ήξερε κανείς.
Το ήξερε ομως η
Παναγία και έτρεξε…
Η αδελφή μου όλη την ώρα ψιθυρίζει και λέει: «Και μόνο
γλυκεια μου Παναγία πού το σκέπτομαι αυτό το πρωτάκουστο θαύμα και μόνο πού σκέπτομαι πώς ήλθες η ιδία μέσα στην Εφορία και κράτησες στα άχραντα σου χέρια
χρήματα της δικής μας απρόσεκτης ανθρώπινης συναλλαγής, πού περπάτησες μέσα
στον θορυβώδη χώρο της Εφορίας για μένα την ανάξια και αμαρτωλή, φλέγεται η
καρδιά μου να το διαλαλήσω σε ολον τον κόσμο, ποιά θύρα πέρασες, ποιά σκάλα ανέβηκες,
σαν αληθινός άνθρωπος, ποιος ήταν ο ευλογημένος αυτός ταμίας πού πήρε από τα
αγιασμένα χέρια σου τα χρήματα χωρίς να συγκλονιστεί ανεξήγητα;
Καμπάνες δεν χτύπησαν στο πέρασμα σου, Παναγία μου, αλλά
χτυπούν μέσα στην καρδιά μου και θα χτυπούν οσο θα υπάρχω με δάκρυα
ευγνωμοσύνης, πού με αξίωσες να ζήσω τέτοιο θαύμα, εγώ η ασήμαντη δούλη του
Θεού.
Πηγή: Χρυσούλας Χατζηγιαννιού,
Φιλολόγου
“Η Κυρία Γοργοεπήκοος” Από την αιματοβαμμένη
Σμύρνη στα βουνά της Μάνδρας
Έκδοσις Ε΄, Ιεράς Κοινοβιακής Μονής,
«Παναγίας της Γοργοεπηκόου»
Μάνδρα Αττικής, 2002
