Όση στενοχώρια κι αν είχε κανείς, άμα έβλεπε τον Πατέρα
Παχώμιο, του έφευγε. Όλοι τον αγαπούσαν, ακόμα και τα φίδια, που του είχαν
εμπιστοσύνη και δεν έφευγαν, όταν τον έβλεπαν. Στην περιοχή της Καλύβης ήταν
πολλά φίδια, γιατί υπήρχαν νερά. Οι άλλοι δύο Πατέρες πολύ φοβούνταν τα φίδια,
ενώ ο Γέρο - Παχώμιος τα πλησίαζε χαμογελαστός, τα έπιανε και τα έβγαζε έξω από
τον φράκτη τους.
Μια μέρα, ενώ πήγαινε βιαστικός στην Καλύβη των Μαρκιανών,
στο δρόμο βρήκε ένα μεγάλο φίδι, το οποίο τύλιξε στη μέση του σαν ζώνη, για να
τελειώσει πρώτα την δουλειά του και μετά να το βγάλει έξω από την περιοχή τους.
Ο Πατήρ Ιάκωβος, μόλις τον είδε, τρόμαξε, και ο Πατήρ Παχώμιος παραξενεύτηκε
γι΄ αυτό.
Μετά μου έλεγε :
-Δεν ξέρω γιατί φοβάνται από τα φίδια. Εκείνος ο δικός μας
πατήρ Ανδρέας φοβάται ακόμη και από τους σκορπιούς ! Εγώ τους μαζεύω στη χούφτα
μου τους σκορπιούς από τα ντουβάρια και τους πετάω έξω από την Καλύβα. Τώρα που
τρέμουν τα χέρια μου από το πάρκισον, τα μεγάλα φίδια σβαρνίζοντας τα βγάζω
έξω.
Ρώτησα τον Γέροντα :
-Γιατί δε σε δαγκώνουν εσένα τα φίδια, Πάτερ Παχώμιε ;
Μου απάντησε :
-Κάπου γράφει ο Ιησούς Χριστός σε ένα χαρτί «εάν έχεις
πίστη, πιάνεις και τα φίδια και τους σκορπιούς, και δεν σε πειράζουν».
Το άγιο αυτό Γεροντάκι, ο Πατήρ Παχώμιος, είχε αναπαυθεί
στις 22-10-1967.
ΠΗΓΗ: ΓΕΡΟΝΤΟΣ
ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ (+), ΑΓΙΟΡΕΙΤΑΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΑ, εκδ. ΙΕΡΟΥ
ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ, ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 1995, σ. 11
κ.ε.
