Ο καιρός της παρούσης ζωής παρέρχεται ανεπαίσθητα, αθόρυβα
και το ποινικόν κάθε ανθρώπου βαρύνεται με την πάροδον του χρόνου, χωρίς τούτο
να γίνεται αντιληπτόν απ’ αυτόν τον ίδιον. Κάποια ημέρα θα το εννοήση και θα
απορήση και θα είπη: Άράγε που ήταν τόσα αμαρτήματα συναγμένα και εγά ο τάλας
τα ηγνόουν; Οίμοι, τον ταλαίπωρον, τι με περιμένουν τώρα! Πως θα περάσω τα τελώνια!
Ναι, παιδί μου, τοιουτοτρόπως θα μας συμβούν εις όλους μας. Μόνον τώρα ας
ετοιμασθώμεν το γρηγορώτερον, διότι δεν γνωρίζομεν ποίαν ημέραν και ώραν θα
έλθη ο Κύριος να μας κτυπήση την θύραν της ψυχής μας, δια να μας καλέση προς
απολογίαν. Ας είμεθα λοιπόν πάντοτε προσεκτικοί και έτοιμοι δια το ανεπίστροφον
ταξίδιον του Ουρανού.
Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας Πατρικαι Νουθεσίαι. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ΄ Περί Αμαρτίας, Μετανοίας, Πένθους και Δακρύων.
elderephraimarizona.blogspot.gr