Δύο συναντήσεις, αγαπητοί εν Χριστώ Ιησού αδελφοί μου, δυο
συναντήσεις των ίδιων προσώπων παρουσιάζει η σημερινή ευαγγελική περικοπή.
Παράλυτος και Χριστός τα δυό πρόσωπα που συναντιούνται. Και τις δυο φορές ένας
διάλογος γίνεται μεταξύ τους. Την πρώτη φορά ο Χριστός βρίσκει τον παράλυτο
κατάκοιτο πάνω στο κρεββάτι 38 ολόκληρα χρόνια, και τον ρωτά αν θέλει να γίνει
καλά. «θέλεις υγιής γενέσθαι»; Τη δεύτερη φορά τον συναντά υγιή πλέον, ύστερα
από το θαύμα. Τον βρίσκει μέσα στο ναό. Αυτή τη φορά δεν τον ρωτά τον διατάζει.
Και τι του λέει; «ίδε υγιής γέγονας∙ μηκέτι αμάρτανε, ίνα μη χείρον τι σοι
γένηται».
Αυτά τα λόγια του Χριστού αγαπητοί μου, κρύβουν δύο
μεγάλες αλήθειες. Πρώτον τη θεότητα του Χριστού και δεύτερον ότι ο παράλυτος
δεν ήξερε τον Χριστό.
Πώς τον είχε δει ο Χριστός; Παράλυτο το είχε δει,
μαρμαρωμένο πάνω στο κρεββάτι, ακίνητο. Πώς λοιπόν του λέει «μηκέτι αμάρτανε»;
Άλλη φορά μην ξαναμαρτήσεις; Είναι δυνατόν ένας παράλυτος και μάλιστα σ’ αυτήν
την κατάσταση να διαπράττει αισχρές πράξεις και αμαρτήματα μεγάλα πού να
προκαλούν την τιμωρία του Θεού; Ασφαλώς όχι. Τότε γιατί του λέει ο Χριστός να
μην αμαρτάνει πια;
Ο άνθρωπος εκείνος δεν αμάρτησε σαν παράλυτος. Είχε
αμαρτήσει πριν αρρωστήσει. Πριν 38 χρόνια είχε ζήσει ζωή αμαρτωλή. Είχε ζήσει
μια ζωή, που και οι γεροντότεροι θα την είχαν ξεχάσει.
Όσοι έβλεπαν τον παράλυτο της Βηθεσδά, τον έβλεπαν με
μάτια ανθρώπινα. Τον έβλεπαν σαν ένα αξιοσυμπάθητο άνθρωπο. Μα ο Χριστός δεν
είναι μονάχα άνθρωπος∙ είναι και Θεός. Και σαν Θεός γνωρίζει όλα τα κρύφια της
καρδιάς μας. Γνωρίζει όσα πράξαμε στο παρελθόν, όσα πράττουμε σήμερα, όσα θα
πράξουμε στο μέλλον. Και στην περίπτωση του παραλύτου ήξερε όλο το παρελθόν της
ζωής του. Ξεφύλλισε το βιβλίο της ζωής του και είδε ένα νέο πριν 38 χρόνια να
ζει αμαρτωλή ζωή. Είδε όλες τις λεπτομέρειες της άτακτης νιότης του. Τα είδε
όλα αυτά ο Χριστός γιατί είναι παντογνώστης∙ και είναι παντογνώστης γιατί είναι
Θεός.
Η Δεύτερη αλήθεια είναι πως ο παράλυτος δεν ήξερε το
Χριστό. Όταν οι Ιουδαίοι τον ρώτησαν «Τις εστιν ο άνθρωπος ο ειπών σοι άρον τον
κράββατόν σου και περιπάτει;» Ποιος δηλαδή είναι αυτός που σου έδωσε την
προσταγή και σου είπε να σηκώσεις στον ώμο το κρεββάτι, ο παράλυτος δεν ήξερε
να απαντήσει. Δεν γνώριζε ποιος ήταν αυτός που τον έκανε καλά και του είπε να
σηκώσει το κρεββάτι του· δεν γνώριζε τον Χριστό.
Ο Χριστός όμως τον γνώριζε και τον γνώριζε καλά. Γνώριζε
σε τι αμαρτίες και ασωτίες είχε πέσει. Και γνώριζε ακόμα, ότι η αρρώστια του
ήταν αποτέλεσμα της αμαρτίας. Οι τρέλλες της νιότης πληρώθηκαν ακριβά. Το
παραστράτημα στις σαρκικές πτώσεις επέφερε την παραλυσία του σώματος. Οι πολλές
καταχρήσεις τον καθήλωσαν πάνω στο κρεββάτι του πόνου. Για τα λίγα χρόνια της
τρελλής νιότης πληρώθηκε με 38 χρόνια παράλυτη ζωή. Στα χρόνια αυτά πόσες φορές
δεν σκέφτηκε τις αμαρτίες της νεότητός του! Πόσες φορές δεν θα μετάνοιωσε και
δεν θα έκλαψε!
Αλλά αγαπητοί μου. Σας έχει απασχολήσει το θέμα
"πόθεν η αρρώστια;" "Ποιες οι αιτίες που προκαλούν την
αρρώστια;" Υπάρχουν αρρώστιες, που ο Θεός δεν τις στέλνει σαν τιμωρία. Τις
στέλνει σαν δοκιμασία. Όπως ακριβώς το χρυσάφι πέφτει μέσα στο αναμμένο καμίνι,
για να γίνει πιο καθαρό και να λάμψει περισσότερο, έτσι και η εκλεκτή ψυχή.
Πέφτει μέσα στο καμίνι των θλίψεων, και μέσα από αυτό βγαίνει πιο καθαρή, πιο
αγνή, πιο λαμπρή η ψυχή. Υπάρχουν λοιπόν αρρώστιες που τις επιτρέπει ο Θεός για
δοκιμασία των εκλεκτών παιδιών του∙ αρρώστιες που χρειάζονται υπομονή. Ας μη
ξεχνάμε τον Ιώβ της Παλαιάς Διαθήκης. Μα πολλές όμως αρρώστιες έχουν σχέση με
την αμαρτία.
Πίσω από το κρεβάτι της αρρώστιας πολλές φορές είναι
κάποιο αμαρτωλό παρελθόν. «Τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος» (Ρωμ.6,25). «Από των
πολλών μου αμαρτιών, ασθενεί το σώμα ασθενεί μου και η ψυχή» ψάλλουμε στον
παρακλητικό κανόνα.
Γι’ αυτό λοιπόν ο Χριστός που ήξερε πως ο παράλυτος
ασθενεί εξ’ αιτίας των αμαρτιών του, τώρα που έγινε καλά του τονίζει «μηκέτι
αμάρτανε…» Το πάθημα να σου γίνει μάθημα. Φτάνει πια. Αρκετά αμάρτησες. Τα ίδια
λόγια λέει και σ’ εμάς όλους, στον κάθε ένα αμαρτωλό. Μηκέτι αμάρτανε. Μην
ξαναμαρτήσεις.
Μηκέτι οινοπότει. Φτάνει το κρασί, λέει στον αλκοολικό και
μέθυσο. Μην ξαναμεθύσεις. Αρκετά βράδια έφαγες μέσα στις ταβέρνες. Γύρνα τώρα
στο σπίτι σου. Φτάνει η διεφθαρμένη ζωή, λέει στο νέο που έχει παραστρατήσει.
Μη παιδί μου, μη. Φτάνει πια. Αρκετά σε παρέσυρε η αμαρτία. Σταμάτα τη ζωή
αυτή. Έχεις λιώσει απ’ την αμαρτία. Έχεις χάσει την υγεία σου, τη διαύγειά σου,
την ηρεμία σου. Μην αισχρολογείς, λέει ο Χριστός σ’ εκείνον, που κάθε λέξη που
βγαίνει από το στόμα του είναι μια αισχρολογία. Αρκετά μόλυνες τη γλώσσα σου.
Φτάνει. Δεν σου έδωσα το στόμα για να αναδύει δυσοσμία.
Μην παραμένεις άλλο στην ανομία και ατιμία, λέει σ’ αυτόν
που εγκατέλειψε τη νόμιμη οικογένειά του και δημιούργησε αμαρτωλούς δεσμούς.
Όχι άλλο. Γύρισε πίσω. Σε περιμένει η γυναίκα σου και τα χαριτωμένα παιδιά σου.
Μην καταπατάτε το Νόμο του Θεού, λέει ο Χριστός σ’όλους μας που καθημερινά
καταπατούμε το νόμο του. Μετατρέψατε την ημέρα μου λέει ο Κύριος, την Κυριακή,
σε ημέρα διασκεδάσεων και οργίων, φτάνει. Αφήστε την Κυριακή ν’ανήκει σε μένα.
Αγαπητοί μου! Η αμαρτία έχει τις συνέπειές της. «Μηκέτι
αμάρτανε ίνα μη χείρον σοι τι γένηται» είπε ο Χριστός στον παραλυτικό! Δηλαδή,
μη ξαναμαρτήσεις, γιατί θα σ’ εύρει κάτι χειρότερο. Ο Θεός μακροθυμεί, μας
περιμένει. Να μετανοιώσουμε και να τρέξουμε στο μυστήριο της θείας
εξομολογήσεως να πλύνουμε τα αμαρτήματά μας. Και καθαροί πλέον να γίνουμε
αγαπητά τέκνα του Κυρίου μας.
