Ένας καλλιτέχνης ήθελε να βρή και
να ζωγραφίσει το ωραιότερο πράγμα στη γη. Ρώτησε έναν
ιερέα, ποιο ήταν το καλύτερο πράγμα στην γη.
-Η πίστη, του απάντησε εκείνος. Είναι το
μεγαλύτερο κεφάλαιο δυναμικού στη ζωή.
Ρώτησε έναν γεωργό.
-Η ελπίδα, του απάντησε. Αν λείψη αυτή,
έλειψε κάθε δημιουργία για την ζωή.
-Η αγάπη, του είπε. Μ’ αυτήν ξεπερνώ κάθε
μου καημό.
Πίστη, Ελπίδα, Αγάπη σκέφθηκε ο καλλιτέχνης. Πώς όμως
μπορώ να ζωγραφίσω μαζί αυτά τα τρία;
Την ώρα που έμπαινε στο σπίτι του, στάθηκε με έκσταση
μπροστά σ’ ένα ζωντανό πίνακα: Τους
γονείς του, την γυναίκα του, τα παιδιά του!
Στο μέτωπο των
γονέων του είδε την πίστη.
Στο χαμόγελο των
παιδιών του την ελπίδα.
Στα μάτια της
γυναίκας του λαμποκοπούσε η αγάπη.
Η καρδιά του σκίρτησε.
Να το ωραιότερο πράγμα στην γη! Αυτό θα ζωγραφίσω.
Και αυτό δεν ήταν τίποτα άλλο, παρά η οικογενειακή του εστία.
Ένα απλό χαρούμενο σπιτάκι, που το κυβερνούσε, η πίστη,
η ελπίδα, η αγάπη!
